నమస్సవిత్రే  జగదేక  చక్షుసే ..

నమస్సవిత్రే  జగదేక చక్షుసే 

     జగత్ప్రసూతి స్థితి  నాశ  హేతువే 

        త్రయీమయాయ త్రిగుణాత్మధారిణే 

   విరంచి నారాయణ శంకరాత్మనే

... 

 ఆదిత్య  హృదయ స్త్రోత్రం లోని  ప్రారంభ  శ్లోకం ఇది .. 
చక్షువు  అంటే  నేత్రం . 
భగవంతుడు  సృష్టి  లోని  సమస్త  ప్రాణులకు  సృష్టి  సౌందర్యాలను  దర్శించుటకు  ఇచ్చిన  అద్భుతమైన  అవయవం .   జీవరాశులలో  ఒక్క  జీవికి  మాత్రమే  ప్రత్యేకమైన  వరం  ఇచ్చాడు చతుర్ముఖ బ్రహ్మ గారు .
 అదే 'మాట ' .
 ఆ వరం పొందిన ఏకైక ప్రాణి  'మనిషి '. 
 భగవంతుడు  ఇచ్చిన  కనులతో  సృష్టి లోని  అందాలను , దృశ్యాలను , సప్తవర్ణాలను , ఆత్మ సౌందర్యాన్ని  దర్శించుకొని  దానిని  అందమైన , భావ యుక్తమైన  వాక్యాలతో  ఇతురులతో  పంచుకొని  ఆనందించ కలిగే  జీవి  మనిషి. 
 ' సర్వాంగానాం  నయనం  ప్రధానం ' అన్నారు పెద్దలు  . 
మూడు  పాతికల  వయసు  దాటేవరకూ  సృష్టిలోని  దృశ్యాలను  చూశిన  మనిషి 
  పొద్దు  పోయే  వయసులో  కను చూపు   హఠాత్తుగా  కోల్పోతే ..........

ఇక  చదవండి . 

... 

కుటుంబంలో  విషాద  సంఘటన  జరిగితే  కుటుంబ  ధర్మాన్ని అనుసరించి  హైదరాబాదు  వెళ్లాం  సీతా, నేనూ .
 స్వర్గస్తులైన  వ్యక్తి  మా బామ్మకి  మేనల్లుడూ 
నా  సోదరి  భర్తా . 

ఆదివారం . 
27 వ  తేదీ  సెప్టెంబర్  నెల . 
2015 సంవత్సరం .
 అపర కర్మలు  చేయించే బ్రహ్మ గారు సనాతన ధర్మాన్ని అనుసరించి  అందరిచే  ధర్మోదకాలు  కార్యక్రమం  జరిపిస్తున్నారు నావంతు  వచ్చింది . ధర్మోదకాలు  ఇచ్చి స్వర్గస్తుడైన మావయ్యకి  తర్పణం వదలి  ఈ జన్మ  ఋణం తీర్చుకొని శుచి స్నానం ఆచరించి  శరీరం  శుభ్రపరచుకొని  దుస్తులు మార్చుకుందామని  అనుకుంటూ  ఉండగా  జరిగిందీ ఊహించని  ఘటన .

ఒక్కసారిగా  నా  కుడి కంటి  నుండి  లీలగా  వ్యక్తి
రూపంలో  వెలుతురు  నిష్క్రమిస్తున్న అనుభూతి .. 
 అంతే . .   
 లిప్త పాటు సమయంలో  కుడి  కన్ను 
 కనిపించటం  మానేసింది.  కంటి ముందు  సాలెగూళ్ళు,
  నల్లని  మచ్చలు , వివిధ  ఆకారాల్లో  రూపాలూ
 కనిపించాయి  కాస్సేపు . ఆ తర్వాత  ఏమీ
  కనిపించలేదు . మనుసు నిండా  భయం , ఆందోళన . 
చూపు  కోల్పోయిన  కంటి  నుండి  నీటి  ధారలు . 
సూదులు  గుచ్చుకున్నంత బాధ. జరిగిన విషయం 
  ముందుగా  తెలుసుకున్న  సీత , రాజప్ప లలో  
మాటలలో  వర్ణించ లేనంత  ఆందోళన నాకు  స్పష్టంగా 
 తెలుస్తోంది .  ' మా  అందరికీ  శ్రీ రామరక్ష  లాంటి  
 నీకు  ఇలా  జరిగితే  ఎలారా ! '  అన్న రాజప్ప 
 మాటలు   నా  చెవులలో  గింగురుమంటున్నాయి . నైరాశ్యం  ముంచుకొస్తోంది . 
 జరగ వలశిన  తంతు  జరుగుతోంది. 
ఆ  రోజు  ఆదివారమే  కాకుండా  అదే రోజు  నగరంలో 
గణపతి  నిమజ్జనం . సుమారు  పది లక్షల మంది
  జనం వస్తారని  అంచనా . 
 నగరమంతా  దారి మళ్లిం పులు , రోడ్డు  బ్లాక్స్  హడావుడి  .ట్రాఫిక్  జామ్  లో  ఇరుక్కు పోతామేమో  అన్న  భయం తో  గూడు  చేరుకున్నాం .  చూపు కోల్పోయిన నేనూ , సీతా ,రాజప్ప. ఇంటికి  చేరగానే  దెయ్యం లాంటి  భయంకరమైన  సన్  గ్లాసెస్  తెచ్చి  నా ముఖానికి  తగిలించింది  రాజప్ప .  నా  పరిస్థితి  నాకు తెలుస్తూనే ఉంది . మిగిలిన జీవితం  మరో మనిషి మీద 
ఆధారపడి  బతకాలన్న  నైరాశ్యం  గుండెల నిండా ఆవరించుకుంటోంది . కాస్సేపు  విశ్రమించిన 
తర్వాత అంతర్జాలంలో  నా  సమస్య  గురించి  వెతికితే vitreous haemorrhage  అన్న
 సమాధానం దొరికింది . దాని గురించి   తెలుసుకున్నాక  గుండెలు  జారిపోయాయి . నా    భయం  గుండెల్లో నిక్షిప్తం  చేసుకోక తప్పలేదు. వెంటనే  కజిన్  డా .  కృష్ణ  కి  సమస్య  చెప్పి  ఎవరైనా 
 కంటి  డాక్టర్  ని  సజెస్ట్  చేయమని అడిగితే  "దృష్టి
   eye  సెంటర్ "  డా . మధుకర్ రెడ్డి  ని   కలవమని
  సూచించాడు .  ఇదే  విషయం  నాకు రాజమండ్రి లో
  ఉన్న  కంటి డాక్టర్  గారి తో మాట్లాడి  ఆయన   సలహా
  మీద  డా . మధుకర్ రెడ్డి  గారిని  ఆ మరునాడు
  కలవటం  జరిగింది. 
మరునాడు  సోమవారం. 
   డా . మధుకర్ రెడ్డి  గారిని కలిసాం .
 నన్ను  చేయి  పట్టుకొని  పసివాడిలా  నడిపించి  తీసుకొని  వెళ్లారు  సీతా,  రాజప్ప .
 డాక్టర్  గారు  పరీక్షలు  మొదలుపెట్టారు . 
మాలో టెన్షన్  మొదలయ్యింది .
 సీతా , రాజప్ప  ఆత్రుతగా  చూస్తున్నారు .
 ఫలితం గురించి .
 కంటి పరీక్షలు పూర్తి  అయ్యాయి .
 ఫలితం  తేలిపోయింది .
 కుడి కన్ను చూపు పూర్తి  గా పోయింది .
 ఇంకా కంటిలో  బ్లీడింగ్  అవుతోంది అనీ  రెటినా
  స్పెషలిస్ట్  గారిని  సంప్రదించమని  సలహా  ఇచ్చి  పంపారు  డాక్టర్ గారు.
వెంటనే  రాజమండ్రీ  లో ఉన్న  నా  కజిన్  జగన్నాధం 
 గుర్తుకు  వచ్చాడు . జగన్నాధంకి  ఫోను చేసి  అకీరా  కంటి  ఆసుపత్రికి  కన్సల్టెంట్  రెటీనా స్పెషలిస్ట్ 
 డా.  jk . చల్లా  గారి వద్ద అప్పాయింట్మెంట్ 
 తీసుకోమని  చెప్పా .  అలాగే అన్నాడు  జగన్నాధం . 
సమస్య  విని . రాజమండ్రీ  ప్రయాణం  మంగళవారం రాత్రి గౌతమిలో .  రైలుకు  బయలు దేరుతూ ఉండగా  మా దొడ్డమ్మ  కుమార్తె  సావిత్రి  భావరాజు  ఫోను చేసింది . 'ఒరేయ్  తమ్ముడూ ! మాకు పరిచయము ఉన్న  ఒకరికి  ఇట్లానే  జరిగింది . కొన్నాళ్ళకి  నయమైంది . అధైర్య పడకు . 'అంది . నాకు 
మనో ధైర్యం  ,మనోబలం  చేకూర్చటానికి  సావిత్రి  చేశిన
  ప్రయత్నం  అని  నాకు అర్థమైంది . తెల్లారేసరికి  రాజమండ్రీ  చేరాం . స్నానపానాదులు ముగించుకొని  నా  కంటి డాక్టర్ , ఫిజిషియన్ , కార్డియాలజిస్ట్  డాక్టర్ల   చేత
 పరీక్షలు  చేయించుకొని  మరునాడు  జగన్నాధం తో కలిసి  Dr.  చల్లా  గారిని  కలిశా . క్షుణ్ణంగా  పరీక్షలు చేశిన  Dr.  చల్లా నా  రెండు కళ్ళ  రెటీనా లో  హోల్స్  ఉన్నాయని ,చూపు రావడానికి  3-4 నెలలు పట్టవచ్చని  చెప్పి  రెండు  కళ్ళకి  లేసర్  ట్రీట్మెంట్  చేసారు . ఈ  లేసర్  ట్రీట్మెంట్  ఒక గంట  సేపు
 పట్టింది .  చికిత్స కొంత  బాధాకరమైనా , భరించక 

తప్పలేదు . అ రోజంతా జగన్నాధం  నాతో  పాటు ఉండి  చేయి ఆసరా ఇచ్చి  నడిపించి  చికిత్స  చేయించాడు .
 ఈ సహాయానికి  జగాన్నాధం  ఋణం  ఈ జన్మలో  తీర్చుకోలేనేమో ?  

అగ్రజుడు జగన్నాధుడు 

'తమ్ముడా ' అని పిలువ 

తపమేమి  చేసితినో 

తెలియా ... 

ఇది  తలుచుకున్నప్పుడల్లా  నా  కళ్ళు  చెమరుస్తున్నాయి. 

... 

    రెండు రోజులు  పోయిన తర్వాత  సూర్యం  మావయ్య 

ఫోను . విషయం  తెలిసింది ఎలా ఉన్నావ్ ? అని . 

బానే  ఉన్నా  మావయ్యా ! చూపు  బానే వచ్చింది  అని

 చెపితే  సంతోష పడిపోయాడు . నాకు  ప్లాటినం  జూబిలీ  జన్మదిన  శుభా ఆశీస్సులు తెలిపాడు మావయ్య . కొవ్వూరు  వచ్చి  నీ  బ్లెస్సింగ్స్  తీసుకుంటాను మావయ్యా  అంటే  నవ్వాడు .

 అచ్చం సత్తిరాజు  లక్ష్మినారాయణ  లా ..

... 

సాయింత్రం  నాలుగు గంటలు . 
స్కూలు  బస్సు  వచ్చి ఇంటి  ముందు ఆగింది .. 

అందులోంచి  దిగి  గేటు  తీసుకొని  బండెడు  పుస్తకాల

 బరువు  మోసుకుంటూ   వచ్చాడు మా సంధ్య రామకృష్ణల  సుపుత్రుడు  రుషి . మా రాజప్ప ఇచ్చిన  దెయ్యం సన్ గ్లాసెస్  ముఖానికి  తగిలించుకొని  లాను లో  పచార్లు  చేస్తున్న  నన్ను చూశి  అవాక్కయ్యాడు . అయి  నడుం మీద  రెండు చేతులు  వేసుకొని 

'ఇదేంటి  మామయ్య  తాతా !
ఈ  సన్  గ్లాసెస్  ఏంటి ?

నీ  స్టైల్  ఏంటి ?ఛండాలంగా 

చూడలేక  చస్తున్నాం ! '

అని తుర్రున పారిపోయాడు . 

...

మొదటిసారిగా  అప్పుడు అనిపించింది . 

భగవంతుడు  కరుణ  చూపిస్తే 

 వృద్ధాప్యం  కూడా  మధురమైనది  అనీ . 

... 

సర్వ  దుఖోపశాంతాయ సర్వ పాప హరాయచ 

సర్వ వ్యాధి వినాశాయ భాస్కరాయ నమో నమః . 

... 

_____________________________________________________

" కను చూపు పోయినదని దిగులు పడవలదు  .
  నా కనులు  నీవిగా  చేసికొని చూడు...  "
అని అభయం ఇచ్చి  నా మనో ధైర్యాన్ని,  ఆత్మ బలాన్ని కోల్పోకుండా  క్లిష్ట  సమయంలో  సాంత్వనం  చేకూర్చిన

 బంధువులు ,ఆత్మీయులు ,హితులు , స్నేహితులు  అందరికీ  వందనాలు
  సమర్పించుకుంటూ  ఈ  బ్లాగ్  వారికి  అంకితం . 

________________________________________________________

  

 
    

   

      

తమ  సోమా  జ్యోతిర్గ  మయ

...  

రాత్రి  పదిగంటలు  దాటింది . 

అప్పటి  వరకు ఆలోచనల  ముసురులో  ఉన్న  ఆయన  పడక  కుర్చిలోంచి  లేస్తూ  ఉంటే  టెలిఫోను మ్రోగింది . 

రిసీవర్  తీసుకొని  'హలో ! ఎవరూ ? ' అన్నాడు . 

'నేనే  నాన్నా . పుష్కరాలకి  వస్తున్నా ! ' అని బదులిచ్చాడు కొడుకు . అ వార్త  విన్న తండ్రి  ఆనందానికి  అవధులు లేవు . 

'అమ్మ ఏం  చేస్తోంది  నాన్నా ' అడిగాడు కొడుకు . 

'ఇప్పుడే  పురాణ  ప్రవచనం  టీవీ లో విని  నిద్రపోతోందిరా ' అన్నాడు తను . 

'సరే ! అమ్మకి చెప్పు నాన్నా ' అన్నాడు  కొడుకు .

... 

గత  పుష్కరాల  కి  ముందు  విదేశాలకి  వెళ్లిన  కొడుకు    మళ్ళీ పుష్కరాలకి  స్వదేశం   వస్తున్నాడన్న సంతోషం  ఆ  తండ్రికి  ఆ రాత్రి   నిద్ర  పట్టనీయలేదు . రాత్రంతా  మేలుకొని  కొడుకు  గది  శుభ్ర పరిచి  ఎక్కడివి  అక్కడ  సర్దే సరికి  తూర్పున  తెల్లవారుతోంది. 

ఉదయాన్నే  లేచిన  భార్య  కొడుకు  గదిలో  అలికిడికి లోపలికి  తొంగి  చూశి  తెల్లబోయింది. కొడుకు  గది   అద్దంలా  ఉంది . ఎక్కడివి  అక్కడ  నీటుగా  సర్ది ఉన్నాయి . భర్త  అలసిపోయి  కుర్చీలో విశ్రాంతి తీసుకుంటున్నాడు . ఆశ్చర్యపోయి  'ఏంటి  విశేషం ? 'అడిగింది  భర్తని. 

'అబ్బాయి  వస్తున్నాడే ' అన్నాడు భర్త. 

'ఎప్పుడూ ?' 

'పుష్కరాలకి ' అన్నాడు భర్త  పుత్రోత్సాహాన్ని ప్రదర్శిస్తూ .  

పుష్కరం  తర్వాత  ఇంటికి  వస్తున్న   కొడుకుని  కళ్ళ  నిండా  చూశుకోగల నన్న   తలంపు  ఆవిడ మనసుని  ఆనందంలో  గోదారి వరదలా   ముంచేసింది .

...

  

కొడుకు  వస్తున్నాడన్న  సందర్భంగా  బంధు  మిత్రులని  పిలిచి  విందు  ఏర్పాటు చేశాడు  తండ్రి . ఒకరూ  ఒకరూ  అతిథులు  రావటం  మొదలయ్యింది.  అందరినీ  స్వయంగా  వెళ్లి పలకరిస్తున్నాడు  ఆప్యాయంగా . పిల్లల్ని అయితే  మరీనూ .
 వాళ్లతో  నవ్వుతున్నాడు . ఆటలాడుతున్నాడు . మంచి మార్కులు  తెచ్చుకొని  పెద్ద  చదువులు  చదవాలని  అశీ ర్వదిస్తున్నాడు .
 అపరిచితుల్ని  ప్రేమగా  పలకరిస్తున్నాడు  . అంతా  తానై  సందడి  చేస్తున్నాడు . మర్యాదలు  చేస్తున్నాడు.  ఎప్పుడూ  గంభీరంగా  ఉండే  తండ్రి  ప్రవర్తన  వింతగా  అనిపించింది  కొడుకికి . పిలిచి  చెప్పాడు  తండ్రికి .  తండ్రి  చేష్టల్లో  మార్పు  ఏమి రాలేదు . ఈ సారి  మళ్ళీ  పిలిచి   తండ్రి మీద  కాసంత 
విసుక్కున్నాడు .
  కొడుకు  మాటలకు  మనసు  గాయ పడింది.     'ఒక్క  క్షణం' అని గదిలోకి  వెళ్లి  అయిదు  నిమిషాల  తర్వాత  వచ్చాడు చేతిలో  కాయితంతో . ఆ  కాగితం కొడుకు   చేతిలో  పెట్టి  నిశ్సబ్దంగా  కూర్చున్నాడు
తండ్రి .
 కొడుకు  తండ్రి  ఇచ్చిన కాగితం  చూశాడు . అది ఏడాది క్రితం తేదీ  వేశి  ఉన్న  తండ్రి  మెడికల్  రిపోర్ట్ . అందులో డయాగ్నోసిస్:   టెర్మినల్ డిసీస్........   అని  వ్రాసి ఉంది.పూర్తిగా  చదివి  నిర్ఘాంత పోయాడు  కొడుకు .నిశ్శబ్దాన్ని  చీల్చుతూ 
 పలికాడు  మనసు గాయ పడ్డ  తండ్రి .   
' నువ్వు విదేశం  వెళ్ళాక  నే   కోల్పోయిన  ఆనందాన్నీ  ,సంతోషాన్నీ  ఈ  చిన్నారుల  లో  వెతుక్కుంటూ  ఉన్నాను . త్వరలో  ముగిసిపోయే   జీవితాన్ని ఆనందంగా  గడపాలని .... ' అన్న  తండ్రి ని ఆప్యాయంగా  పొదివి  పట్టుకొని  ' నాకు ఎందుకు  తెలియ చేయలేదు  నాన్నా ' అన్నాడు  కొడుకు    కన్నీటిని  బలవంతంగా  ఆపుకుంటూ.    
'నువ్వు  తల్ల  డిల్లి  కుప్ప  కూలిపోతావని 'అన్నాడు  తండ్రి . 
'అమ్మకి  తెలుసా ' అన్నాడు కొడుకు . దూరంగా  అతిథులతో  కబుర్లు  చెబుతున్న తల్లిని  చూస్తూ . 
'లేదు  .అమాయకురాలు . నోములూ  వ్రతాలూ  అని  దేవుణ్ణి  నమ్ముకున్న  మీ అమ్మ కి  విషయం తెలిస్తే  గుండె  పగిలి  పోతుంది.' అన్నాడు  తండ్రి . కంట్లో  నీటి  చెలమలు  కొడుకికి  కనపడకుండా  ఉండటానికి  విశ్వ ప్రయత్నం చేస్తూ .

' బెంగ పడకు  నాన్నా ! ఈ  రోజుల్లో  మన  దేశం లో కూడా  అధునాతన  వైద్య సౌకర్యం  అందు బాటులో ఉంది . నేను  ఉన్నాను . నీ కేమీ  కాదు . ' అన్నాడు  కొడుకు . 
కొడుకు  అనునయం  రామ రక్షా  కవచంలా  అనిపించింది  తండ్రికి . 
నుదట  రూపాయి  కాసంత  కుంకుమ బొట్టుతో, పాదాలకి  పసుపు  రాసుకొని  అందరినీ  పలకరిస్తున్న తల్లి  జగజ్జననిలా  అనిపించింది  కొడుకికి . 
రెండు కుర్చీలు  తెచ్చి  హాలు మధ్యలో వేశాడు. తల్లినీ  ,తండ్రినీ  భుజాల  మీద చేతులు వేశి  పొదివి  పట్టుకొని   కుర్చీల లో  కూర్చో పెట్టాడు . 
పాదాభివందనం  చేశాడు . 
కొడుకు  గుండెల్లో  జ్యోతి  వెలిగింది . 
భక్తులు   గోదారిగంగ లో అరటి దొప్పలలో వెలిగించి   వదిలిన దీపాలు  నీటిలో  ప్రతిఫలించి  కోటి కాంతులు  విరజిమ్ముతూ   సాగిపోతున్నాయి . 

ఆ రోజు  జరిగిన  మహా హారతికి  గోదారమ్మ  పులకించి పోయింది .

Photo courtesy:  eenaadu daily.

 ........................................ 

             

                                   

  కధలు  జీవితం  నుంచి  పుట్టినవే  అన్నది  నా 
  ప్రగాఢ  విశ్వాసం .
 బాల్యంలో  అమ్మలూ , అమ్మమ్మలూ ,బామ్మలూ  రాత్రి  నిద్రపుచ్చే ముందు కధ  చెప్పి ' కధ  కంచికి  మనం  ఇంటికి ' అని  ముగించి  జో  కొట్టి  నిద్ర 
పుచ్చే వారు . కధలు  కంచికి  వెళ్ళవు . జీవితంలోనే  ఉంటాయి . దోబూచులాడతాయి . 

చంద్రుడు గారి  అబ్బాయి . 

.........................................

photo courtesy: ఈనాడు 

    

       

 

                      సైకిల్   వీరులు.

                                                      Tag line..మన మీదేనర్రోయ్...

రోజూ  ఉదయం  మళ్ళీ  సాయంత్రం స్కూళ్ళు వదలగానే మా కాలనీ  లో  సైకిల్  శొభా  యాత్ర  జరుగుతూ  ఉంటుంది . ఈ  యాత్ర  చేసేవాళ్ళంతా  ఐదేళ్ళ నుండి  పదకొండు  లోపు వయసు పిల్లలు .మొత్తం టీం  మెంబర్లు  డజను పైనే.   ఇంట్లో  పెద్దలు  ముసుగులు  తన్ని  పడుకుంటే  పిల్లలు  వీధిలో  సైకిల్  యాత్ర  సందడి . పుష్కరాలకి  స్కూళ్ళు   శెలవలు  ఇచ్చేసిన  మూలాన  ఈ  సైకిల్  యాత్ర టీం కి  టైమూ  దిబ్బా  ఉండటం  లేదు  . పిల్లల  తల్లులు  ఇంటి  వరండా నుండి , బాల్కనీ  సిట్  అవుట్  నుండి  'ఎండల్లో  ఆడకండిరా ' అని  పిలుస్తూ  ఉంటె 'ఒక్క నిమిషం అమ్మా ! ' అని తుర్రున  పారి పోతూ  ఉంటారు . 

... 

సదరు  సైకిల్  శోభా యాత్ర  లీడర్  మా వర్ష . డిప్యూటీ లీడర్  వర్ష  తమ్ముడు రుషి . వర్ష కి  పదేళ్ళు  నిండాయి .బుర్ర నిండా రకరకాల  ఇన్నోవేటివ్ ఇడియాలు  వర్షకి .   రుషి కి ఏడు  సంవత్సరాలు . రుషి  మెదడు నిండా  కూడా  బోల్డు ఇడియాలు  ఉన్నాయి .  కాని వాళ్ళ  అక్క  పెద్దరికం  చూపించి  కొట్టి పారేస్తుంది . 

... 

 రుషి  కి  పాపం  పెద్ద చిక్కు  వచ్చి పడింది . ఈ  సైకిల్  బృందంలో  ఆడపిల్లల దే  మెజారిటీ.  రుషి  వయసు  మగ పిల్లలు  ముగ్గురిని  మించి ఉండరు. మొదట్లో  కొంత యిబ్బంది  పడినా  తర్వాత  సర్దుకు పోయాడు . పెద్ద  మగాడినని  పోజులు కొట్టడానికి  వాళ్ళ  అమ్మని  కాకా  పట్టి  జీన్ పంట్లాలు  కోనేసుకొని  సైకిల్  తెగ  స్పీడ్ గా తొక్కేస్తున్నాడు . 

... 

ఈ  సైకిల్  శోభా యాత్ర  అంతగా మా కాలనీ లో   ఆదరణ పొందటానికి  పరోక్ష కారణం  వర్ష ,రుషి  వాళ్ళ  నాన్న రామకృష్ణ . రామకృష్ణ  అమెరికాలో  కొద్ది సంవత్సరాలు  నివశించి  స్వదేశం  వచ్చేసిన   తర్వాత  అక్కడి  అలవాటు  ప్రకారం  కాలుష్యరహిత    వాహనం  మీద  ప్రయాణం చేయాలనే  సదుద్దేశంతో  గేర్లు  ఉన్న  సైకిల్  కొనుక్కొన్నాడు. షార్ట్స్ (పొట్టి లాగులు ) సాండో  బనియన్  వేసుకొని  కండల వీరుడులా  ఓ  నాలుగు  రోజులు  కాలనీ లో  గేరు సైకిల్ మీద  తిరిగేసరకి  జనం  వింతగా  చూడటంతో  సైకిల్  మూల  పడేసాడు . అప్పటి నుంచి  రుషి  నాకూ  సైకిల్  తొక్కాలని  ఎందుకో  అనిపిస్తోందని  పేచీ  పెడుతూ ఉంటే  పొట్టి సైకిల్ కొన్నాడు . కొన్నాళ్ళు  ఈ  పొట్టి  సైకిల్  వంతుల వారీ  గా  వర్ష ,రుషీ  వాడుకున్నారు . ఈలోగా  వర్ష ఫ్రెండ్స్ అందరికీ  వాళ్ళ  నాన్నలు  సైకిళ్ళు  అమర్చారు . దాంతో  వర్ష  నాకూ  ప్రత్యేకంగా  సైకిల్  కావాలని  వాళ్ళ  అమ్మ  దగ్గర  పేచీ పెట్టి  నాన్న చేత  ఒక రోజు  బజారు వెళ్లి  కొని తెచ్చేసుకుంది.  రుషి  వంతులు  తప్పాయని తెగ సంబరపడ్డాడు . 

పిల్లలు ఇద్దరూ  ఎవరి  సైకిల్ వాళ్ళు  హాయిగా తొక్కు కుంటున్నారు . ఇలా ఓ రెండు నెలలు తగాదాలు లేకుండా  గడిచాయి . పొట్టి సైకిల్ మీద ప్రావీణ్యం  గడించిన రుషి  దృష్టి  వర్ష  సైకిల్  మీద పడింది. వర్ష దృష్టి వాళ్ళ నాన్న మూలాన పడేసిన  గేరు  సైకిల్ మీద పడింది  . సైకిళ్ళు మారాయి . ఇప్పుడు రుషి  గేరు  సైకిల్  మీద కూడా ప్రావీణ్యం  సంపాయించేసి వాళ్ళ అక్క కి  తెలియకుండా  స్వైర  విహారం  చేస్తున్నాడు . పిల్లల  సైకిల్  ప్రగతి మేడ మీద బాల్కనీ నుండి   రోజూ  గమనిస్తున్న  సంధ్య  మహా  ముచ్చట పడింది .  
                           ... 
ఒక రోజు రామకృష్ణ  డైనింగ్ టేబుల్  దగ్గర  కూర్చొని లాప్ టాప్  లో ఆఫీసు  పని  చేసుకుంటూ  ఉంటే  సంధ్య  వచ్చి భర్త వెనకాల నిలబడింది . రామకృష్ణ  తన పనిలో  తాను  ఉన్నాడు . సంధ్య  రామకృష్ణ  వీపు  గోకి  సుతారంగా  నిమిరింది . 
'  నాకేం దురద లేదు  సంధ్యా ' అన్నాడు  రామకృష్ణ  ఎగా దిగా చూశి  . 
' ఇలా  వీపు గోకి  నిమిరితే  మొగుడు  గారు  భార్య  కోరిన  కోరికలు అన్నీ తీరుస్తారుట ' అంది సంధ్య . 
విషయం  ఇంటరెస్టింగ్  గా  ఉందని  లాప్ టాప్  పక్కన  పెట్టి ' ఏ  పురాణం  లో చెప్పారు అలా ' అడిగాడు  రామకృష్ణ . 
'పురాణంలో  కాదు . మా సునీత చెప్పింది . తను ఏవైనా కొనుక్కోవాలంటే  సతీష్  వీపు గోకి  నిమిరితే  వెంటనే  కోరిక తీరుస్తాడుట 'అని వంటింట్లోకి  వెళ్లి  గ్యాస్  పొయ్యి మీద ఉన్న కందికట్టు  లో తాలింపు పెట్టి  వచ్చింది . 
కందికట్టు  తాలింపు  ఘాటు కి రామకృష్ణ  గదిలోకి వెళిపోయాడు . 

పట్టు విడవని  విక్రమార్కుడిలా ఆ  మరునాడు కూడా  గోకుడు  కార్యక్రమం  జరుగుతూ  ఉండగా  సత్సంఘ్  ప్రార్ధనలు  ముగించుకొని  గది లోంచి బయటకు వచ్చిన  రామకృష్ణ  అమ్మగారు ' ఏమిటి రా ! బుజ్జీ ! సంధ్య అలా బరుకుతోంది .  గజ్జి గాని  అంటించుకొని వచ్చావా ! ' అన్నారు . 
రామకృష్ణ  సంధ్య వైపు  కొర  కొరా  చూసాడు .      
సంధ్య  మరుగుతున్న పెసర కట్టు లో  కరివేపాకు, వెల్లుల్లి రెబ్బలు  వేయాలన్న నెపం తో కిచెన్ లో దూరి పోయింది .

నెక్స్ట్  డే . 
'ఈ  రోజు శనగకట్టు చేస్తున్నా ' అంది సంధ్య  రామకృష్ణతో . 
అంతకు ముందు  ఇలాటి  కట్టు  పేరు వినని  రామకృష్ణ  దీనం గా  చూసాడు సంధ్య వైపు . 
'చాలా  బావుంటుంది ' అంది సంధ్య ధీమాగా . అని  
గోకుడు  షో  మొదలుపెడదామనుకోనేటప్పటికి  అప్రమత్తుడైన  రామకృష్ణ  గోడకి జారగిలి  పడ్డాడు.  సంధ్యకి  వీపు నిమిరే అవకాశం  దక్కలేదు. 

మర్నాడు . నెక్స్ట్ టు నెక్స్ట్  డే .
'అది కాదండీ ' అంటూ  రామకృష్ణ  గది లోకి  వచ్చింది  సంధ్య . 
ఏమిటన్నట్లు ? చూశాడు  రామకృష్ణ . 
'నాకూ  సైకిల్ కొనండి . తొక్కుతాను ' అంది సంధ్య . 
'యిలా  సైకిల్  తొక్కితే  బావుండదేమోనే ' అన్నాడు రామకృష్ణ  నైటీ  లో ఉన్న సంధ్య కేసి చూశి . 
అరచేత్తో  నుదురు బాదుకొని ' ట్రెడ్ మిల్  సైకిల్.డాక్టర్అమ్మ  చెప్పింది  ' అంది  సంధ్య . 
'బొద్దుగా  ఉన్నావ్ ! చిక్కిపోతావేమోనే ' అని బెంగ పడ్డాడు  రామకృష్ణ . 
'చక్కనమ్మ  చిక్కినా అందమే ' అంటూ ' ఈ రోజు మినప కట్టు  కాస్తాను ' అని  ఠీవిగా ప్రకటించి  కిచెన్ లోకి వెళిపోయింది  సంధ్య . 

సాయింత్రం . రామకృష్ణ  పాతిక వేల రూపాయలు ఖర్చు పెట్టి అదునాతన  ట్రెడ్  మిల్  సైకిల్  తెచ్చి  క్రింద  గెస్ట్ పోర్షన్  లో  ఆవిష్కరించాడు.  సంధ్య  'బుజ్జి ముండ ' బావుంది  అని మురిసిపోయింది . వెంటనే  ఓ పావు గంట సేపు తొక్కి  చెమటలు కారుతూ  వచ్చి 'రెండు వందల  కాలరీలు  బర్న్  చేశాను అత్తా ' అంది సీత తో . 
'రోజూ చెయ్యి ' అంది సీత  మేనకోడలితో .  
ఇప్పుడు  మా ఇంటిలో  ఆరు సైకిళ్ళు  ఉన్నాయి . రెండు పిల్లల  సైకిళ్ళు , ఒక గేరు సైకిల్ ,మోటార్ సైకిళ్ళు రెండు ,ట్రెడ్ మిల్  సైకిల్  ఒకటి . 

... 

వర్ష ,రుషి  సైకిల్  జోరు  నిర్విరామం గా 
సాగుతోంది . 
అడపా  తడపా  సంధ్య  ట్రెడ్ మిల్ సైకిల్ తొక్కుతోంది. 

ఇంతకీ ... 

చక్కనమ్మ చిక్కలేదు . 

..................................................  

         

  

వక్రతుండ  మహాకాయ  కోటిసూర్య సమప్రభ 

నిర్విఘ్నం  కురుమేదేవ  సర్వ 

కార్యేషు  సర్వదా .  

.... 

     నమోస్తు  రామాయ  సలక్ష్మణాయ  దేవ్యై  చ  తస్మై  జనకాత్మజాయై  

                 నమోస్తు  రుద్రేంద్రయ మానిలేభ్యో  నమోస్తు  చంద్రార్క మరుద్గణేభ్యః 

... 

కాలం   మింగేసిన  బాల్యం .

                 (01) 

Aanya with her beautiful Mother.

Theme Art illustrations  in this blog serial are by Aanya. She is  six years old. A very talented child ,  lives in Fremont, California, United States of America. Aanya is one of the many grand daughters  I have in this life.Her parents are Meenakshi     Satyavolu and Kaushik Gopalan,both highly talented. 

                                       ఒక  కవి గారు  అన్నట్లు ... 

"కావాలనుకొన్న  బాల్యం  కాలం  మింగేసింది 

వద్దనుకొన్న  ముదిమి  మీద పడిపోతోంది 

ఈ  మధ్య  కాలంలో  జీవితమంతా 

అస్తవ్యస్తం ."

ఇక  చదవండి . 

 The Beginning: 

ముందుగా  నా  మూలాలు (Roots) గురించి  ప్రస్తావించడం  అవసరం గనుక  వాటిని  తెలియచేస్తున్నాను . 

మాది  తూర్పు  గోదావరి జిల్లా  వంటిమామిడి  అగ్రహారం . మా పూర్వీకులు సుమారు  రెండు వందల సంవత్సరాల  క్రితం  గోదావరీ  తీరం  పాశర్లపూడి  లంక  నుండి  దైవ నిర్దేశం వల్ల  వంటిమామిడి  గ్రామానికి  వలస వచ్చి  స్థిర పడటం జరిగింది . 

అలా  వంటిమామిడిలో  స్థిర పడిన  మా వంశ  మూల పురుషులు  యర్రమిల్లి  వేంకటాచలం  గారు.  వేంకటాచలం  గారు  వేద పండితులు . శివారాధకులు . వేదాల్లో చెప్పబడినది ప్రామాణికంగా  తీసుకొని   ,సనాతన ధర్మాన్నిపాటించి  బ్రాహ్మణ్య విధులను సర్వ కాల పరిస్థితులలోనూ నిర్వర్తించి   జీవించిన  మహానుభావుడు .  ఆరు  వేల నియోగి . వేంకటాచలం  గారు తాను  నమ్మిన జీవన సూత్రాన్నే తన సంతానానికి  నేర్పారు . వెంకటాచలం గారి కాలంలో  వంటిమామిడి బ్రాహ్మణ అగ్రహారం బ్రహ్మి ముహూర్తంలో  వేద మంత్రాలు , వేద ఘోష  తో  మార్మోగి పోయేదని  పెద్దలు నా  చిన్నప్పుడు  చెప్పుకొనేవారు . 

...    

  వేంకటాచలం  గారి  నాల్గవ   కుమారుడు

  నా ప్రపితామహ (ముత్తాత) రామచంద్రుడుగారు . రామచంద్రుడుగారి  భార్య  కామేశ్వరమ్మ (ముత్తబామ్మ ). వీరికి  పదిమంది  సంతానం . ఏడుగురు  కుమారులు. ముగ్గురు  కుమార్తెలు(సుందరమ్మ , శరభమ్మ ,సూరమ్మ ) .  కుమార్తెలు ముగ్గిరికీ  వివాహం  జరిపించి  తనకు  తండ్రిగారి  నుండి అనువంశీకం  గా  సంక్రమించిన  రెండు  వేల ఎకరాల   పై చిలుకు స్థిరాస్తిని  కుమారులకు , మరియు స్త్రీ  ధనంగా    తన వాటాగా మినహాయించు కున్న భూమిని వివాహితులైన కుమార్తెలకు  తన    జీవిత కాలంలో అనగా  1911 వ  సంవత్సరంలో పంచిపెట్టారు  రామచంద్రుడు గారు .

 అదే కాలంలో  ఎకరా  విస్తీర్ణం  గల  స్తలంలో   నిర్మించుకున్న  పెద్ద  మండువా  ఇల్లు  కూడా రామచంద్రుడు గారు    పంచారు . ఆ  పంపకాల  ప్రకారం  ఆ పెంకుటిల్లు  రామచంద్రుడుగారి  ఏడుగురు  కుమారులలో నలుగురికి ( సర్వశ్రీ  వెంకటాచలం , జగత్పతి , సూర్యనారాయణ మూర్తి  మరియు  నరసింహం గార్లకు) సంక్రమించింది . మిగతా కుమారులకు   వారు కోరిన విధంగా  ఇళ్లు  నిర్మించి యిచ్చారు .ఆ  విధంగా  రెండవ కుమారుడైన  జగన్నాధ రావు గారికి  వంటిమామిడిలోనూ , ఆఖరి కుమారుడైన  మంగయ్యగారికి  పాయకరావు పేటలోనూ గృహములు నిర్మించబడ్డాయి . తన  భాద్యతలు తీర్చుకున్న  రామచంద్రుడు గారు  విశ్రాంతి తీసుకున్నారు . 

... 

రామచంద్రుడుగారి  మూడవ కుమారుడు  జగత్పతి  గారు . నా  పితామహులు . పెంకుటిల్లు  లోని  మండువా  వాటా  మా  పితామహులైన  జగత్పతి గారికి వాటా పంపకాల్లో దక్కింది . ఈ  మండువా  ఇల్లే  నా  బాల్యం  లోని  జ్ఞాపకాలని అమూల్యంగా  భద్రపరచి  అనుక్షణం  గుర్తు చేస్తూ  ఉంటుంది .  

... 

జగత్పతి  గారి భార్య  లక్ష్మినరసమ్మ  మా బామ్మ . వీరి   మొదటి  సంతానం  కామేశ్వరమ్మ . రాజమండ్రీ  వాస్తవ్యులు  ఓలేటి  జమిందారు  వారి  కోడలు . అయితే  ఆమె  వివాహం అయిన  కొద్ది కాలంలోనే  పురిటిలో  మరణించింది . ఈవిడ  భర్తతో కలిశి  ఉన్న ఫోటో  మొన్న మొన్నటి వరకు  మా నాన్న  గదిలో  గోడకు  తగిలించి  ఉండేది .  జగత్పతి  లక్ష్మీనరసమ్మ దంపతులకు     తర్వాత  కలిగిన  సంతానం  సుబ్బారావు గారు.   మా పెదనాన్న . ఈయన్ని  సుబ్బులూ  అని పిలిచేవారు . 

... 

ఆ  తర్వాత  పదహారు సంవత్సరాలకి  జగత్పతి  లక్ష్మీనరసమ్మ    దంపతుల  జీవితంలో  అద్భుతం జరిగింది   . వారికి  ద్వితీయ పుత్రుడు  చంద్రుడు గారు  ఉదయించారు . అలా ఉదయించిన  చంద్రుడు  గారే  మా  నాన్న . 

... 

(అయి పోలేదు .. ఇది  ప్రారంభం మాత్రమే . ఇంకా బోల్డు ఉంది .) 

.................................................. 

  

మనిషి  జీవితంలో  బాల్యం  అపూర్వమైన  ఘట్టం . తెలియకుండా  గడిచి పోతుంది  అందమైన ,కల్లా కపటం ,చింతా చీకూ  ఎరగని  అమాయక బాల్యం .

'నా బాల్యం  నాకిచ్చేయి ! ' అని   ప్రతి రోజు ఉదయం   ఆ  సర్వేశ్వరుని  ప్రార్దిస్తూనే   ఉన్నాను . 

అంత  మధురమైనది  నా బాల్యం . 

దాన్ని  అంత  అందంగా తీర్చి దిద్దిన  ఎందఱో మహానుభావుల  గురించి ముందు  ముందు చెప్తాను .                                   

ప్రారంభం (The Beginning) ఎలా ఉందో  తెలియ చేస్తే  కధా  గమనాన్ని  మెరుగు పరచుకొనే  వెసులుబాటు  నాకు  ఉంటుందని  తప్పకుండా  స్పందించమని  మనవి  చేసుకుంటూ ...... 

చంద్రుడు గారి అబ్బాయి . 

.................................................. 

                                                    

గుండెల్లో   గోదారి. 

చీకటి  రాత్రులు .   పదకొండు  గంటలు  దాటింది . అప్పటి వరకు   నిర్మలాకాశంలో  మిణుకు  మిణుకు  అంటూ  వెలుగునిస్తున్న  నక్షత్రాలు  నల్లటి  మేఘాల  చాటున  దాక్కుంటున్నాయి . చూస్తూ ఉండగానే  ఆకాశం  నల్లటి  దుప్పటి  కప్పుకొన్న  ఆకారంలా  మారి పోయింది . చిమ్మ  చీకటి   ఆవరించుకొంది  అంతటా . 

కొత్తపల్లి  టూరింగ్  సినిమా  హాల్ లో  పాతాల భైరవి  సిన్మా  చూశి  వస్తున్నాం  మా  కుటుంబం  అంతా . నాన్న ,అమ్మ ,రాజప్ప , నేను , రాధమ్మ , ఏడాది  వయసు  చిట్టి  తమ్ముడు . అప్పటికి  ఆ  సిన్మా  రెండు సార్లు  చూశినప్పటికీ  కుటుంబం తో సహా  చూడాలని  సరదా పడి  జోడెడ్ల  బండి  కట్టించి  తీసుకు  వెళ్ళాడు  నాన్న . మాతో  పాటు  రవణ  చిన్నాన్న .  తిరుగు  ప్రయాణంలో  వాతావరణం  హఠాత్తుగా మారిపోయింది .

కాస్సేపటికి  చినుకులు  రాలటం  ప్రారంభమైంది . రాత్రి  వచ్చిన  చుట్టం  రాత్రి  వచ్చిన  వాన  నుంచి  త్వరగా  తెరిపినబడటం  కుదరదు .  బండి  కామయ్య  గడ్డ  దగ్గర   ఉన్న మా కొబ్బరి తోట పొలం  చేరుకుంటోంది . కామయ్య  గడ్డ  మలుపు  చేరేసరికి  బండి  తోలుతున్న పాలేరు  తలుపులుని  హెచ్చరించాడు  నాన్న . 

'ఒరేయ్ ! తలుపులూ ! దాపట  ఎద్దు ని  కాసుకోరా '  అని .  కొబ్బరి  తోట దాటి  మా  జంగాల  దిబ్బ రేవడి పొలం  వద్దకు  వచ్చేసరికి  వర్షం  ఉదృతమైంది . ఈ లోగా  మా నాన్న  అనుకున్నది  జరిగింది . మకాం  అలవాటు  ఉన్న  దాపట ఎద్దు బండి ని  పొలం  లోకి  లాగేసింది . వర్షపు  బాడికి  చక్రం కూరుకుపోయి  బండి పొలం  బాటలో  నిలిచి పోయింది . ఇక  బండి నడిచే  మార్గం లేదు . అందరం  బండి దిగి  ఇంటికి  నడక ప్రారంభించాము . కళ్ళు  పొడుచుకొని  చూశినా  ఏమీ  కనపడని  అంధకారం . దానికి  తోడు   హోరున  కురుస్తున్న  వాన . రోడ్డున  నడుస్తున్నామో  చేలల్లో  నడుస్తున్నామో  తెలియని  పరిస్థితి . ఆకాశంలో  ఉరుముల  మెరుపు  కాంతి ని  ఆసరా గా  ఇంటి  దారి  పట్టాము .  

ఏటవాలుగా  కురుస్తున్న  వాన  చుర కత్తుల్లా  మా  శరీరాలని   తాకుతోంది . పసి బిడ్డ  తడిశి  పోతాడని  తన  చీర  కొంగుని  నిండా  కప్పి  నడుస్తోంది  అమ్మ . అరగంట  తర్వాత  తడిసి  ముద్ద  అయి   ఇంటికి   చేరాము . ఇంటికి  చేరాక  అమ్మ  వీధి  అరుగు  మీద  కూలబడింది . చేతిలో  ఉన్న  పసి బిడ్డని  ఒళ్లో  పెట్టుకొని . చిట్టి తమ్ముడికి  పుట్టిన  దగ్గర నుంచీ  ఏదో ఒక  అనారోగ్యమే .  సాయింత్రం  బండి  ఎక్కే  వేళకే  నలత గా ఉంది . వీధి  అరుగు మీద  చతికిలబడిన  అమ్మ గుండెలు  బాదుకుంటూ  రోదించటం  మొదలుపెట్టింది .'అయ్యో ! పసి వాడి  శరీరం  చల్ల బడి పోతోంది ' అంటూ . అమ్మ  రోదన  చూడ లేక  నేనూ , రాజప్ప హరికేన్  లాంతరు  తీసుకొని  సుబ్బడు  బామ్మ గారిని  పిలుచుకొని వచ్చాము . వచ్చీ  రాగానే  అమ్మ  వడి  లోంచి పసివాడిని  తీసుకొని  తన  కాళ్ళ మీద  పడుకోపెట్టుకుంది  సుబ్బడు బామ్మ . 

గుడ్డి  లాంతరు  వెలుగులో  సుబ్బడి  బామ్మ  కాళ్ళకు ఉన్న  వెండి  కడియాలు  మెరుస్తున్నాయి . ముక్కున  ఉన్న  బాసర   తళుక్కు మంటోంది . నుదిటి  మీద  దమ్మిడీ  కాసంత  కుంకుమ బొట్టు  సాయంత్రం  వేళ  సూరీడు లా  ఉంది . సుబ్బడు బామ్మ  మా  శివాలయంలో  కొలువై  ఉన్న  రాజ రాజేశ్వరీ  దేవి  లా  ఉంది . పసివాడి  ప్రాణం  కాపాడదామని  విశ్వ ప్రయత్నం  చేసింది సుబ్బడు బామ్మ . 

కాని  మరణం  గెలిచింది . 

రాజ రాజేశ్వరీ  దేవి  ఓడి పోయింది . 

పసివాడి  ప్రాణాలు తీసుకొని  మృత్యువు  ఎగిరి పోయింది . 

మా చేతిలో  ఉన్న హరికేన్  లాంతరు  ఆరిపోయింది . 

అమ్మ  రోదన  వర్షపు  హోరు లో  కలిసిపోయింది . 

   అప్పుడు  నా  వయసు  తొమ్మిది  సంవత్సరాలు .  ... 

రెండు  మూడు  రోజులనుండీ  తాత  సత్యం గారు  అనారోగ్యంతో  మంచం  మీదే  గడుపుతున్నాడు . డాక్టర్  కృష్ణమూర్తి  గారు  వచ్చి  వైద్యం  చేస్తున్నారు . కాని  వైద్యానికి  తాత  సత్యం గారి  ఆరోగ్యం  మెరుగు  పడే  సూచనలు  కనపడటము లేదు . అమ్మమ్మ  తాత కి  సేవలు  శాయ శక్తులా  చేస్తోంది . 

ఆ  రోజు  ఉదయం  తాత  నిద్ర  లేచిన  దగ్గర నుంచీ  నీరసంగా  మంచం  మీదే  పడుకున్నాడు . ఇంట్లో  అందరూ  పనులు  చేసుకుంటున్నారు . అమ్మ ,  నేను  తాత  దగ్గర ఉన్నాము .  ఆయాసం  ఉదృతానికి  తాత గుండెలు  ఎగిరెగిరి   పడుతున్నాయి . కాసిన్ని  గ్లూకోసు  నీళ్ళు  కలిపి  తాత  నోట్లో  పోసింది  అమ్మ . పక్కన  నా  ఉడుత  సాయం  నేనూ . 

మావయ్య   మందుల కనీ  డాక్టర్  గారిని  సంప్రదించడాని కనీ  ఆదుర్దా  గా  తిరుగుతున్నాడు . మిగతా  కుటుంబ  సభ్యులు  దిగాలు గా  హాల్ లో  కూర్చున్నారు . 

గదిలో  అమ్మ , నేను , మంచం  మీద  తాత సత్యం గారు  అదృశ్యంగా  మృత్యు దేవత . భాద ని తట్టుకోలేక తాత    ఛాతీ   ఎగిరి పడేలా  శ్వాస  తీసుకొంటున్నాడు. తాత  కళ్ళల్లో  వికృతంగా  మృత్యువు  కదలాడుతోంది . అంతవరకూ  భాధ  పడుతున్న తాత  ఒక్కసారిగా  శూన్యం  లోకి  చూపు  నిలిపి వేసాడు . భారంగా  శ్వాస  ఆడుతోంది .  పరిస్థితి  గమనించిన  అమ్మ  ' నాన్నా ' అని  గట్టిగా  పిలిచింది .  తాత  లో  స్పందన  లేదు . అందరూ  తాత  చుట్టూ  చేరారు . అందరి వైపూ  బేలగా చూశాడు   తాత. అలా  చూస్తున్నప్పుడు  మా  తాత  సత్యం  గారి  కళ్ళు  పుచ్చ పువ్వుల్లా  వెడల్పుగా  విప్పారినాయి . కళ్ళల్లో  మెరుపు .  అంతే . తర్వాత  తాత  శ్వాస  ఆగిపోయింది .   మా  తాత సత్యం  గారి  కళ్ళ ల్లోంచి  మృత్యువు  అందరినీ  హేళన  చేస్తూ  నిష్క్రమించింది . 

'కళ్ళ  ల్లోంచి  పోయిందిరా ! ప్రాణం ' అంటూ  అమ్మ విప్పారిన  తాత  కనురెప్పలని  అర చేతితో  మూసింది. అలా  ఎగేరేసుకు పోయింది  మృత్యువు  మా  తాత  సత్యం గారిని . 

మా తాత  సత్యం గారు  మా అందరినీ   తన   దగ్గరే  ఉంచుకొని  ఓనమాలు  నేర్పించాడు .  సంపాదన , కాలం  మా కోసమే  వెచ్చించాడు . శిక్షణ  ఇచ్చాడు  . వక్తిత్వం  నేర్పాడు . తన ప్రేమ ని  పంచి  ఇచ్చాడు . మా  బంగారు బాట  కి  పునాది రాళ్ళు  వేసాడు . 

తాత  సత్యం గారు  మహా వృక్షం  అయితే  ఆ  వృక్షానికి  పరిమళాలు  వెదజల్లే  లతలా  అల్లుకు పోయింది  అమ్మమ్మ . 

 వాటి  కొమ్మలం  .. 

రెమ్మలం ... 

తీగలం ....

మేమంతా .  

అప్పుడు  నాకు  పదిహేడు  ఏళ్ళు .  

... 

డిసెంబర్  నెల.  22 వ  తారీఖు . 

ప్రతీ   రోజూ  లాగే  ఆ  రోజూ  తెల్లవారింది . లేచి  మొహంకడుక్కొని  కాఫీ  తాగాను . నాన్న ఇంకా నిద్ర  లేవ  లేదు . అమ్మ  నూతి  చప్టా లో పని  చేసుకుంటోంది . నాన్నని  నిద్ర  లేపి  మొహం   కడిగించాను . మంచం  మీద  కూర్చో పెట్టి  ' కాఫీ  కలిపి  తెస్తాను ' అని

 వెళ్లాను .  'రోంత  '  అన్నట్లు  సైగ  చేసాడు నాన్న . 'అలాగే ' అని  తల ఊపి  కాఫీ  కలిపే  ప్రయత్నం ఉన్నాను .  ఇంతలో  'దభీ ' మని 

 చప్పుడు . మంచం  మీద  ఉన్న  నాన్న  వాలి పోయి  తల  గోడకి  గుద్దు  కున్నాడు .  పరుగున  వచ్చి  లేవ  దీశి   ' దెబ్బ  తగిలిందా ' అని  అడిగా . తల మీద చేయి వేశి  నిమురుతూ .  లేదని  తల   అడ్డంగా  ఊపాడు  నాన్న.    ఇచ్చిన  కాఫీ  రెండు గుక్కలు  తాగి  ఇక వద్దన్నట్లు  సైగ  చేశి   మంచం మీద వాలిపోయాడు నాన్న .   నాన్న  పరిస్థితి  చూశి  నాకు  భయం  

 వేసింది . నాన్న  తల క్రింద  దిండ్లు సరి చేశి  బయటకు  వెళ్లాను . నేను  అట్టి  పరిస్థితిలో  బయటకు  వెళ్ళడం అమ్మకు నచ్చలేదు . ఇలాటి స్థితి లో బయటకు  వెళ్తున్నానని  బాధ  పడింది . 
పిచ్చి అమ్మ .  అమ్మకి తెలీదు . చిన్న శివాలయంలో  ప్రతి దేవునికీ ,దేవతకీ , రాయికీ ,రప్పకీ  మా నాన్నని కాపాడమని  ప్రార్ధిస్తున్నానని  . 
వెర్రి అమ్మ !
అమ్మ కి తెలీదు . నాన్నను  బతికించు కోవడానికి  మా  వూరి  బాటలో కనిపించిన ప్రతి మనిషినీ  కాకినాడ గాని  తుని  గాని ప్రయాణ మవుతూ ఉంటే  ఒక ఆక్సిజన్  సిలిండర్  తెచ్చిపెట్టమని  బ్రతిమాలు కొంటున్నానని. 
నా ప్రార్ధనలూ  , వేడికోలూ , ఏమీ  ఫలించ లేదు . నాన్న  కోమా  లోకి  వెళిపోయాడు . 
కళ్ళు  శూన్యం లోకి  చూస్తున్నాయి .
ఆయాసం బాధ పెడుతోంది . 
శ్వాస  భారంగా  ఆడుతోంది .
నెమ్మదిగా నాన్న మృత్యు ముఖం లోకి  జారుకుంటున్నాడు . 
పక్కనే  ఉన్న నేను  చెవి  దగ్గర  'నాన్నా ' అని గట్టిగా అరిచాను  దిక్కులు  పిక్కటిల్లేటట్లు .  కోమా లో  ఉన్న నాన్న   శబ్దం  వైపు  తల తిప్పి  నా వైపు  నిస్సహాయంగా  చూశి  కళ్ళు  మూసుకున్నాడు . 
అలా  మూసుకున్న కళ్ళు  మా నాన్న మళ్ళీ  తెరవలేదు . 
నిర్దయగా  మరణం  నాన్నని  తీసుకు పోయింది . 
అప్పుడు  నా వయసు  ఏభై ఐదు   సంవత్సరాలు . 
చివరగా ...... 
నాకంటూ  ఒక  రూపాన్ని  ఇచ్చి  ఈ  లోకానికి  తీసుకొచ్చిన  నాన్న  మరణం  తోడుగా మరో లోకాలకు  వెళ్లి పోయాడు . 
మా నాన్న  గతించి చాలా  సంవత్సరాలు  గడిచి పోయాయి . 
అయినా  నా కంట  తడి  ఇంకా  ఆర లేదు . 
క్రమం తప్పకుండా  వంటిమామిడి లోని  చంద్రుడు గారి ఇంటికి  వెళ్తున్నాను . 
మా నాన్న  గదిలో ... 
దక్షిణ ద్వారం గుమ్మం పైన  పితామహుని  ఫోటో . దానికి  ఎదర ఉత్తరద్వారం గుమ్మం పైన మా బామ్మ ఫోటో . 
ఆ పక్కనే  నాన్న ఫోటో . 
ఉత్తర  ఈశాన్యం మూలన గోడకి  మాతా మహుల ఫోటో . 
నేను  ఇంటికి  రాగానే 'ఎక్కడికి  వెళ్లావురా ! మమ్మల్ని ఇక్కడ  వదిలేసి ? ' అన్నట్లు  చూస్తాయి  ఫోటోలలోని రూపాలు . 
వాళ్ళ  కళ్ళలో వెలుగులు  కన్పిస్తాయి . నే  చేరగానే . 
నాన్న మసిలిన ఇంటిలో ... 
దారం  తెగిన హారం నుండి  గచ్చు మీద జారిపడిన ముత్యాల్లా ... 
నాన్న  జ్ఞ్యాపకాలని  ఏరుకొంటున్నాను 
ఒంటరిగా . 
ఏరుకొంటున్నప్పుడు  నాకు  తెలియకుండా నా చెంపల  నిండా వెచ్చని  కన్నీరు . 
' వెర్రి నాగన్న ' అన్నట్లు చూస్తున్న ఫోటోల  రూపాల  సాక్షిగా . 
పొంగి పొరలుతున్న  పుత్ర ప్రేమని  గుండె  అట్ట అడుగు పొరల్లో  దాచుకొని  అడ్డుకట్ట  వేసుకొన్నాడు  నాన్న . 
పిచ్చి నాన్న . 
సునామీ తాకిడి కి  కరకట్ట ఆగుతుందా !
ఎందుకు నాన్నా !
నన్నింత  ఒంటరివాడిని  చేశావ్ ?
పితరం నమః      

---------------------------------------------------------------------------

ఈ రచన  నా వ్రాత ప్రతి చదివిన మొదటి  పాఠకురాలు  శ్రీమతి  పుసులూరి  శచీదేవి . ఆమె  చదువుతూ వుంటే  ఆమె కి  తెలియకుండానే  చెంపల మీంచి  అశ్రువులు  జాలు వారాయి . చదవడం  ముగించిన తర్వాత  అభిప్రాయం  చెప్పమంటే  పమిట   చెంగుతో  చెంపలు తుడుచు కొని  'ఏమని  చెప్పను ? మీరు  హాస్యం వ్రాసినా  మనస్సుని సృజించే ఇలాంటివి వ్రాసినా  కన్నీళ్లు తెప్పిస్తున్నారు ' అంది ఆమె.   నాకు ఎంతో  ఆత్మీయురాలు  అయిన   శచీదేవి  ప్రశంస  చాలా అమూల్యమైనది గా  నే  భావిస్తూ .. 

  -------------------------------------------------------------------------------

  

   

రాధా 'రామ 'ణీయం . 

రామ  అంటే  రమణీయ  స్వరూపం . ఇదీ  సౌందర్య  తత్వమే . నిత్య  నూతన  సౌందర్యానికి  'రమణీయం ' అని  పేరు . ఆనందాన్ని  అందించేదే   'అందం ' అనేది  భారతీయ  తత్వ  చింతన .'ఆనందోబ్రహ్మ ' అంటూ  ఉపనిషత్తులు  శాశ్వతమైన,  చైతన్యమైన  ఆనందమే  'పరమాత్మ' అని  ప్రతిపాదించాయి .              'అంతర్యామి ' లో  ....బ్రహ్మశ్రీ  సామవేదం షణ్ముఖశర్మ. 

                                              

పైన  చెప్పబడిన  'ఆనందోబ్రహ్మ ' అన్న  పదాన్ని  ఆధారంగా  చేసుకొని   అందరినీ  ఆనందింప చేయడానికి   కొద్దిగా  హాస్యం  పాళ్ళు  జత  చేసి  ప్రయత్నించిన  ఈ  రచన  పాఠకులు  ఆదరిస్తారన్న  నమ్మకంతో  .... ఇక  చదవండి . 

గుత్తి వంకాయ  కూర, వాక్కాయ పప్పు , గోంగూర పచ్చడి ,కొత్త ఆవకాయ , ముక్కల  పులుసు ఆపైన  మీగడ పెరుగు తో  షడ్రుచుల  భోజనం  పెట్టిన  రాధమ్మ   వైపు  ఆప్యాయంగా  చూసి .. 
' అన్నదాతా  సుఖీ భవః  ' అన్నాడు  రామం . 
పదిహేను  సంవత్సరాల  వయసులో  రామం  చేత  మూడు ముళ్ళు  కట్టించుకున్న  రాధమ్మ   .. 
'చాలు . రోజూ  ఈ  కాకా ' అన్నట్లుగా రామం కేసి చూసి చిరు నవ్వు నవ్వింది . దానికి ముగ్ధుడు  అయిపోయాడు  రామం .   

'అదేమిటీ ' అన్నదాత  నువ్వే  కదా ' అని ఆశ్చర్యం  ప్రకటించేను  నేను  రామాన్ని  ఉద్దేశించి . 
దానికి  కూడా  ఓ నిగూఢమైన  చిరునవ్వు  పారేసి......  
'కాసిన్ని  మంచినీళ్ళు ఇవ్వమ్మా ' అన్నాడు రామం . 
'కంచం పక్కనే  నీళ్ళ చెంబూ , గళాసు  పెట్టేగా!తీసుకొని  త్రాగొచ్చు' అంది  రాధమ్మ  . 'నీ చేత్తో  ఇస్తే  అమృతంలా ఉంటాయి ' అన్నాడు  రామం  మరో  కాకా బాణం  ప్రయోగించి . 
తిరుగు లేని  ఈ  బాణానికి  పడిపోయింది  రాధమ్మ . 

... 

రాధమ్మ పెట్టిన  షడ్రుచుల  భోజనం  చేసిన  రామం  భుక్తాయాసం  తీర్చుకోవటానికి  హాలులో  వాలు కుర్చీ  వాల్చి   విశ్రాంతి  తీసుకుంటూ  ఆత్మావలోకనం  చేసుకున్నాడు . ఇంత  వరకూ  గడచిన  జీవితం  తరచి  చూసుకుంటే  రాధమ్మ ఇంటి కోడలిగా  ఆ  కుటుంబంలో  అడుగు మోపిన  దగ్గర నుండి  కుటుంబ సభ్యుల  జీవితాలని  తన  వయసుకు మీరిన  పరిపక్వతతో  ఎంతగా  ప్రభావితం  చేసినదీ  పదే  పదే  గుర్తుకు  వచ్చి మనసులోనే  ధన్యవాదాలు  తెలుపుకున్నాడు రామం . 

పదిహేనేళ్ళు  నిండిన  రాధమ్మ  కోడలుగా  ఇంట అడుగు  పెట్టి  దాదాపు  అరశతాబ్ధం  పైనే  దాటింది . ఆడ  దిక్కు  లేని   సంసారం .  కోడలిగా   వస్తూనే తులసమ్మని  శుభ్రం  చేశి  దీపం వెలిగిచింది . ఇంట్లో పూజ గదిలో  నిత్య  దీపారాధన  కావించింది . వయసు మీద  పడిన   మామగారు ,  అప్పటికి   ఇంకా చిన్నవాళ్ళు  అయిన   మరదులు , ఆడపడచు  భాద్యతలు  చిరు నవ్వుతో   స్వీకరించి   సక్రమంగా  నిర్వహించి  అందరి   ప్రేమానురాగాలు   పొందిన  రాధమ్మ  అద్వితీయురాలుగా  అనిపించింది రామంకి.  

ఈ   సంసార   ప్రయాణంలో   మూడు    పువ్వులు   

పూసాయి . 

 పద్మ,  యస్సు , శ్రీలక్ష్మి .  

వారి  వివాహా భాద్యతలు  కూడా  తీరిపోయాయి . ఈ  ఆలోచనలలో   మునిగిపోయిన   రామం కి తెలియకుండానే  కునుకు   పట్టింది  . . 

... 

ఫోను  మ్రోగింది . డైనింగ్ టేబుల్  సర్దుతున్న  రాధమ్మ 

'పద్మా ! ఫోన్  ఎత్తు . నా చేయి  ఖాళీ  లేదు ' అంది పద్మని  ఉద్దేశించి . 

పద్మ  ఫోన్  ఎత్తి  ' అంతా  బావున్నాం . పాపా  

కులాసా . అమ్మ  బావుంది . నేను  టీవీలో 'గయ్యాళి  అత్త -గోవు  లాంటి  కోడలు '  సీరియల్   చూస్తున్నా . విష్ణు  ఆఫీసుకి  వెళ్ళాడు' అంది  పాఠం అప్పచెప్పినట్లు.   అని మళ్ళీ ' అంతా  బానే  ఉన్నాం ' అంది . ఫోన్   చేసినది  ఎవరో   తెలుసుకోకుండానే . 

పాపం  పద్మ  ఇలా మాట్లాడటానికి  ఒక బలీయమైన  కారణం ఉంది . వాళ్ళ అమ్మ  ఎప్పుడైనా  రామం తో కలిసి  పని  మీద  బయటకు  వెళ్ళ  వలసి  వస్తే  ఇంటికి ఎవరైనా ఫోన్  చేస్తే  ఒక్కర్తినీ  ఉన్నానని  చెప్పకు . దొంగలు  అలా  ఫోన్లు  చేసి  ఒంటరిగా ఉన్నారని తెలుసుకొని   ఇంటికి  వచ్చి   తలుపు  కొట్టి  మరీ   

దోచేస్తారు  సుమా ! అని  జాగ్రత్తలు  చెప్పింది  పద్మకి . 

పద్మ  ఫోనులో  మాట్లాడుతున్న  మాటలు   విన్న   రాధమ్మ  నుదిటి  మీద బాదుకొంది . అలా  బాదుకొని  సహాయం  చేస్తున్న   రెండో  కూతురు 
 యస్సు ని ' నువ్వెళ్ళి  చూడు  ఫోను  ఎవరో ? ' అంది .

ఇది పద్మకి  రుచించలేదు . వెంటనే   కోపం  
తెచ్చుకుంది . పద్మకి   కోపం  రెండు  రకాలు . ఒక రకం  సాధారణ  కోపం .  రెండవది  విపరీతమైన  కోపం . సాధారణ  కోపం వచ్చినపుడు  ఆవేశంగా  దస్తర్  గుడ్డ  తీసుకొని  ఇంట్లోని  సామాన్లన్నీ  దుమ్ము  దులిపేస్తుంది . విపరీతమైన  కోపం  వచ్చినపుడు  మనుషుల  మీద   కూడా  దుమ్ము  దులిపేస్తుంది . ఇప్పుడు  వచ్చినది  మామూలు  కోపం  కనుక మనుషులం బతికి పోయాం . వస్తువులు  శుభ్ర  పడ్డాయి .  
 యస్సు  వెళ్లి  ఫోను  అందుకొంది . అవతల వారి  మాటలు  విన్న యస్సు  బదులు  ఏమీ మాట్లాడకుండా ' పెళ్లి సన్నాయి '    సైగ చేసింది  వాళ్ళ అమ్మ కేసి  చూస్తూ .  

 ఇలా  సైగ  చేయటానికి  యస్సు కి  కూడా   చాలా బలహీనమైన  కారణం  ఉంది . ఆ మధ్యన ఒహ ప్రవచన  ప్రసంగానికి  వెడితే  ఒక  సందర్భంలో 'ఆయుధాలు అక్కరలేదు  . ఒక్క  మాట  తో  మనుషులని  చంపెయ్య వచ్చు ' అన్నారు  బ్రహ్మశ్రీ  గారు . ఇది  యస్సు మనస్సులో  బలం గా నాటుకు పోవడంతో  'అమ్మో! బ్రహ్మ  హత్యాపాతకం  చుట్టుకుంటుంది ' అన్న భయం తో  రోజులో  నిద్ర  మినహా  మిగతా సమయాల్లో  మౌన వ్రతం   పాటిస్తూ ఉంటుంది . 

సైగల  భాష  అర్ధం కాక  రాధమ్మ  ఫోన్  అందుకొంది . 

అవతల వైపు  నుండి  పెళ్లి వారు . 

 మీ సంబంధం  మాకు   అన్ని విధాల  నచ్చింది . మిగతా విషయాలు  కూడా  నిశ్చయం  చేసుకొని  ముహూర్తాలు  పెట్టుకుందాం  అని  కబురు . 

ఈ  తీపి  కబురు   చెప్పాలని  వాలు కుర్చీ  లో  కునుకు తీస్తున్న  రామం  తో ' పెళ్లి  కుదిరింది ' అంది  రాధమ్మ .

కళ్ళు  నులుపు కుంటూ  లేచిన  రామం  'ఎవరికీ!  ' అన్నాడు  విషయం  ఏమిటో అర్ధం కాక . 

' నా మొహం  లా  ఉంది . కుమారి  పెళ్లి ' అంది

 రాధమ్మ . 

అప్పటి కి  నిద్రమత్తు దిగిన  రామం  శుభవార్త  విని  చాలా  సంతోషించాడు .  కుమారి   రామం  తమ్ముడు  రవణ  కుమార్తె . కుమారి  పూర్తి పేరు  సూర్య కుమారి .   తండ్రి లేని  పిల్ల కావటంతో  రామం , రాధమ్మలు   కుమారి  వివాహానికి   పెద్దరికం , భాధ్యత తీసుకొన్నారు .  

...

సూర్య కుమారి  పెళ్లి  నిశ్చయం ఐపోయింది . ముహూర్తం  దగ్గర పడటానికి  ఇంకా  ఎన్నో రోజులు  లేవు . 

... 

ఆదివారం . ఉదయం కాఫీ  టిఫిన్లు  కానిచ్చి హాలులో  టీవీ  ముందు  కూర్చున్నాం  అందరమూ ' భాగవతం ' సీరియల్  చూద్దామని . ఇంతలో  రాధమ్మ  తోటికోడలు  రమ  వచ్చింది  పెళ్లి ఏర్పాట్లు  చర్చిద్దామని . వస్తూనే  కుర్చీ టీవీ  స్క్రీన్ కి  అడ్డంగా  లాక్కొని  కూర్చొని  

'ఏమిటో ! అక్కయ్యా ! అంతా  టెన్షన్  గా ఉంది . బీపీ  రైజు   అయిపోతోంది . పెళ్లి ఏర్పాట్లు  ఎలా  చేసుకోవాలో  అర్ధం  కాకుండా  పోతోంది . మతి పోతోంది  అనుకో ' అంది  రాధమ్మతో . 

'దానిదేముంది అమ్మా ! అంత  ఆదుర్దా  దేనికీ ! అన్నీ  అవే  అమరుతాయి . ' అంది రాధమ్మ నింపాదిగా . 

టీవీ  లో సీరియల్  మాంచి  రసపట్టులో ఉంది . టీవీ కి అడ్డంగా  కూర్చున్న  శాల్తీ ని  తప్పించి  చూడటానికి  మెడలు   ఇటూ  అటూ వంచి  అవస్థలు

  పడుతున్నాం . అయితే  మా ప్రయత్నాలు  ఫలించడం  లేదు . మేము  మెడలు  ఎటు వంచితే  అటు  కుర్చీ లో శాల్తీ  భంగిమ  మారుతోంది . పాపం  రమ  తాపత్రయం  మా అందరి వైపూ  చూస్తూ  మాట్లాడాలని . రమ  కి  తెలీదు తాను  టీవీ కి అడ్డంగా కూర్చొని  ఉన్నానని . 

'అదికాదు . నాకు అనుభవం  లేదు . ఎలాగో  నువ్వూ,  బావగారూ  గట్టేక్కించాలి . కన్యాదానం  కూడా మీరే  చెయ్యాలి ' అంది రమ  . రాధమ్మ  మనసు  వెన్న లా  కరిగి పోయింది  రమ అభ్యర్ధనకి . కళ్యాణ మండపాలు , కేటరింగ్  వాళ్ళ  నెంబర్లు  టెలిఫోన్  లో టక  టకా  తిప్పి వాళ్ళందరితో  ఫోన్లో  మాట్లాడి  'పర్వాలేదు . నిశ్చింత గా ఉండు ' అని అభయం  ఇచ్చింది   తోటి కోడలు 

 రమ కి .

' అమ్మయ్య ! నా  తల మీంచి  కొండంత  బరువు  దించేసావ్ !  ' అక్కయ్యా ! ' అని  కుర్చీ  లోంచి  లేచింది  రమ  . 

మేము  కూడా  'హమ్మయ్యా ' అడ్డం  లేకుండా  సీరియల్  చూడ వచ్చని  ఊపిరి  పీల్చుకున్నాం  . ఇంతలో  'తరువాయి  భాగం  వచ్చే

  వారం ' అని  టీవీ   స్క్రీన్  మీద  కనిపించింది . 

సీరియల్  చూస్తానని  హాల్లోకి  వచ్చి  మంచం  మీద  పడుకున్న అమ్మ  యశోదమ్మ  నిద్రలో నుండి  మేల్కొని  ' ఏమయింది ! కంసుడు  చచ్చాడా ! ' 

అంది . 

'కంసుడు  చావటం కాదు . మెడలు  నొప్పెట్టి   చస్తున్నాం ' అన్నాం . ఇరుకు పట్టేసిని  మెడకి  జండూ  బాం  రాసుకొంటూ . 

... 

కుమారి  పెళ్లి  రోజు  రానే  వచ్చింది . అర్ధరాత్రి  దాటేక ముహూర్తం . అమ్మకి  అనారోగ్య  కారణంగా నేను ఉండిపోయాను . సహాయంగా  బుల్లి  ,మా  ఆఖరి చెల్లెలు,  వచ్చింది . బుల్లితో ఒహ  తిరకాసు  ఉంది . రాత్రి  నిద్రపోకుండా  టార్చి  లైటు  పట్టుకొని  ప్రతి  అయిదు  నిమిషాలకీ  అన్ని  గదులు  తిరుగుతూ  తలుపులు , గడియలు , కన్నాలు  వగైరాల కేసి  లైటు  వేసి   దొంగలు , పాములు లాటివి  దూరడానికి  ఎట్టి   అవకాశాలు  లేవని  నిర్ధారించు కోవడానికి  పహారా   డ్యూటీ  చేస్తూ వుంటుంది . అప్పుడప్పుడు   నిద్రపోతున్న  మనుషుల మీద  కూడా  టార్చి  వేసి   దొంగలు  కాదని  అనుమానం  నివృత్తి   చేసుకుంటూ  ఉంటుంది . మధ్యాన్నం  మూడు  గంటలకి  నాకు, బుల్లికి  అమ్మ ఆరోగ్యం  గురించి  జాగ్రత్తలు చెప్పి వివాహం  జరిపించటానికి  వెళ్ళారు  రామం ,రాధమ్మ. బంధువులు అందరి తో  కలిసి . పెళ్లి తంతుకి  కావలసిన సరంజామా  అంతా  అట్ట  పెట్టెలలో  సర్దుకొని  తీసుకు వెళ్ళారు .  వేదిక  లకిడి కా  పూల్  వద్ద  అశోక  హోటల్ లోని  మ్యారేజ్  ఫంక్షన్  హాలు . 

... 

సమయం . 

రాత్రి  ఒంటి గంట  దాటింది . 

స్థలం . సూర్య కుటీర్ . ఫ్లాట్  నం .  303. 

అమ్మకి  నిద్ర మాత్ర  వేసి  నేను  నిద్ర  పోయాను . బాగా అలసిపోయి  ఉండటంతో  మొద్దు నిద్ర  పట్టింది  . ఎవ్వరో తట్టి  లేపుతూ  ఉంటే  మెలుకువ  వచ్చింది . 

ఎదరగా  బుల్లి . కరెంటు  లేదు . రాత్రి  అంతా  పహారా  చేయటంతో  బుల్లి  టార్చి  లో  చార్జి  ఐపోయింది . తట్టి లేపిన  బుల్లి  రహస్యం చెబుతున్నట్లు  'ఇందాకటి నుంచీ  ఎవ్వరో  తలుపు  తడుతున్నారు .నేను తీయలేదు .  ఇప్పుడు  ఫోన్  చేసి  నేను  రమేష్  ని అంటున్నాడు  '  అంది . రమేష్  శ్రీలక్ష్మి  భర్త .  నాకు స్వయానా  పిన్ని  కుమారుడు . భోపాల్ లో చదివి  పెరిగాడు  .   నేను  లేచి  తలుపు  వద్దకు  వెళ్ళబోతూ ఉండగా

 'వద్దు . తలుపు  తీయొద్దు . హైదరాబాద్  లో  ఇలాగే  ఇంట్లో  వాళ్ళమని  చెప్పి  దొంగలు  దోచేస్తూ ఉంటారు.  మాకంతా  ఇది మామూలే . రోజూ  పేపర్లలో  చూస్తూనే  ఉన్నాం  ఇలాటి  వార్తలు ' అంది బుల్లి  . నేను  సందిగ్ధం  లో పడ్డాను . కరెంటు  పోయింది . చుట్టుపక్కల  అంతా  చిమ్మ చీకటి . అవసరానికి 
 టార్చ్ లేదు . అయినా  రమేష్  కళ్యాణ  వేదిక  దగ్గర  ఉండాలి గాని  ఇక్కడికి  ఎందుకు  వచ్చినట్లు ? అన్న ప్రశ్నలు  నన్ను  నిలవరించాయి . 

ఇంతలో ' టక్  .. టక్  ' మని  తలుపు  చప్పుడు . సరే  అవతల కటకటాల  తలుపుకి  తాళం కప్ప  వేశాము  కదా  అన్న ధైర్యం తో  మెయిన్  డోర్  తీశా  . నిజం గానే  రమేష్  కటకటాల  తలుపు  అవతల  నిలుచొని  ఉన్నాడు . తాళం  తీశి  తలుపు  తెరిచి  ' ఏంటి !

 రమేష్ . ఏమయింది ' అని అడిగా . 

'జీల కర్రా  , బెల్లం  ఉంచిన  అట్ట పెట్టె  గల్లంతు అయింది.  ఇంటికి  వెళ్లి  తెమ్మంది   శ్రీలక్ష్మి' అని జవాబు ఇచ్చి  తిన్నగా  వంటింట్లోకి  దూరి పోయాడు రమేష్ . 

వంటింట్లో  ఇంకా  చిమ్మ చీకటి . అస్సలు  ఏమీ కనిపించడం లేదు . సెల్ ఫోన్  వెలుగులో  డబ్బాలు వెదుకుతున్నాడు రమేష్ . జీల కర్రా  , బెల్లం కోసం . మినప పప్పు , కంది  పప్పు ,పంచదార ,ఆవాలు  వగైరా దొరుకుతున్నాయి  గాని  జీల కర్రా ,బెల్లం  దొరకడం లేదు .

 ఇంతలో  సెల్ ఫోన్  మ్రోగింది . రమేష్  ఫోన్
 స్పీకర్  ఆన్  చేశాడు 'హలో ' అంటూ . అవతలి వైపు నుండి  శ్రీలక్ష్మి 'మిలా ' అంది .    

'నహీ ' అన్నాడు రమేష్ . 

' పోపుల  పెట్టె లో ఉంటుంది '

'పోపుల పెట్టీ  కహా  హై ? '

'గ్యాస్  సిలిండర్  మీద  ఉంటుంది '

రమేష్   పోపుల పెట్టె  తీశాడు . అందులో  ఏ  పోపులూ  లేవు . వాళ్ళ  అమ్మాయి  దివ్య  దాచుకున్న  సుద్ద ముక్కలూ , బొట్టు  బిళ్ళలూ , రబ్బరు  ముక్కలూ  ఉన్నాయి . 

'మిలా ' అంది మళ్ళీ  శ్రీలక్ష్మి ఫోన్ లో . 

'నహీ.  పోపుల పెట్టీ  మే  పోపులూ  నహీ హై ' అన్నాడు రమేష్. 

'మై  ఆవూ ' అంది  శ్రీలక్ష్మి .   

'ఆకే  క్యా  కరేగీ ' అన్నాడు  రమేష్ . 

'అయితే  మిక్సీ  పైన ఉన్న  అల్మారా లో  సీసాల్లో  ఉంటాయి ' అంది శ్రీలక్ష్మి . అని  ' మిలా ' అంది . 

'ఠయిరో నా ' అన్నాడు రమేష్  విసుగ్గా . ఒక సీసా లో జీల కర్ర  లాంటి  సరకు  దొరికింది . 'అమ్మయ్య ' అనుకొని  అందులో  కొంత  కాగితం  లో పోసుకొని  పొట్లం  కట్టుకొంటున్నాడు  . అది చూశి  నేను

  'ఒరేయ్ ! అది  జీలకర్ర  కాదురా ! వాము ' అన్నా . 

'ముఝె  క్యా  పతా  జీలకర్రా  క్యా హై?  వాము  క్యా హై  ? ' అన్నాడు రమేష్ . జీలకర్ర బెల్లం వేట

 సాగిస్తూ . 

'మై  ఆవూ ' అంది  ఫోన్ లో శ్రీలక్ష్మి . 

రమేష్ కి  ఓపిక నశించింది . ' తుమ్  ఆకే  క్యా  కరోగి .  జీలకర్ర  పైదా  కరోగీ  క్యా ? అన్నాడు రమేష్ . చివరికి  ఒక సీసాలో  జీలకర్ర  దొరికింది .దానిని  కాగితంలోకి  ఒంపి  వేసుకుంటే  చెంచాడు  కూడా లేదు . 

'మిలా ' అంది  శ్రీలక్ష్మి  మళ్ళీ  ఫోన్ లో .  

'హ  మిలా . ఆధా  చెంచా  జీలకర్ర ' అన్నాడు రమేష్ . అని  'బెల్లం కహా  పర్  హోగా ? ' అన్నాడు . 

'పెద్ద  గూట్లో పొడుగు డబ్బాలో ఉంటుంది ' అంది శ్రీలక్ష్మి.
 గూట్లో చాలా  పొడుగు డబ్బాలే ఉన్నాయి . సరే  ఏదో ఒహటి  అని ఒక పొడుగు డబ్బా తీసాడు రమేష్.  డబ్బా లోనికి   చేయి  పోనిచ్చాడు . మోచేయి  వరకు  చెయ్యి  డబ్బా లోనికి పోయింది  కాని  బెల్లం తగల్లేదు . 

'మిలా ' అంది  శ్రీలక్ష్మి .  

'నహీ' 

'మై  ఆవూ '

'ఆవూ  నహీ  దూడా నహీ . తుమ్  వహీ రహో 'అన్నాడు  రమేష్  విసుగెత్తి . చివరకు  ఒక డబ్బాలో చిన్న గులక రాయి  అంత  బెల్లం ముక్క  దొరికింది . చాల్లే  అనుకోని  జీలకర్రా , బెల్లం మూట కట్టుకొన్నాడు  రమేష్ . 

'మిలా  ' అంది  శ్రీలక్ష్మి .  'హ  మిలా ' అని ' వస్తా ' అని బయలుదేరాడు రమేష్ . ఇంత లో  కరెంటు వచ్చి దీపాలు వెలిగాయి . రమేష్ హాల్లోకి  వచ్చి  బయటకు వెళ్ళడానికి  తలుపు తీసాడు . 

ఆశ్చర్యం !  కటకటాల  గేటు  అవతల  శ్రీలక్ష్మి . 

'ఆప్ కబ్  ఆయే ' అన్నాడు రమేష్ శ్రీలక్ష్మిని చూశి . స్వచ్చమైన  భోపాల్  హిందీ  భాష లో . 

' నీ వెనకనే  బండి వేసుకొని వచ్చిన ' అంది శ్రీలక్ష్మి . 

'ఫిర్  అందర్  క్యూ  నహీ  ఆయే ? ' అన్నాడు రమేష్ . 

'ఇదేంటి  మల్ల . నువ్వే  కదా  ఆవూ  లేదు . దూడా లేదు . ఇక్కడే  ఉండ మని  చెప్త . లొల్లి  చేస్తున్న వేంది  మరి ' అంది శ్రీలక్ష్మి .  

'చలో  చలో  వహ  పరేషాన్  హోతే  హోంగే 'అన్నాడు రమేష్ . ఇంతలో  బుల్లి  కల్పించుకొని  'బయటి నుండి  నాకు  మాటలు వినిపించాయి . తలుపు కూడా  రెండు మూడు  సార్లు  తట్టడం  వినిపించింది . అయితే  ఆడ దొంగలు  అని  తీయలే  . హి ... హి  ... హి  ' అంది . 

రమేష్ , శ్రీలక్ష్మి  బుల్లి వైపు  త్రీవ్రంగా  చూసి  క్రిందకు దిగి పోయారు . 
అప్పుడు  టెలిఫోన్  మ్రోగింది . ఈ  సారి  నిజంగా  దొంగల  ముఠా  అని  బుల్లి  మొహం  మీంచి  దుప్పటి  లాగేసు కొని  మునగదీసుకొని  పడుకొంది . ఫోన్ ఎత్తాను . 'హలో ' అంటూ  రాధమ్మ . 
'రమేష్ , శ్రీలక్ష్మి  ఇంకా  ఉన్నారా ! ' జీలకర్రా  బెల్లం  అట్టపెట్టెలు  దొరికాయి .  వచ్చెయ్యమను ' అంది రాధమ్మ . 

... 

సూర్యకుమారి  పెళ్లి  ఫెళ్ళున  జరిగి పోయింది . 

రమ  కి  బిపి  తగ్గి పోయింది . 

కన్యా దానం  చేశిన  రామం , రాధమ్మ  తృప్తిగా  ఊపిరి  పీల్చుకున్నారు .

బుల్లి  టార్చ్  వేసి  తిరుగుతూ  ఉంది . 

పద్మ  టీవీ  సీరియల్ ' గయ్యాళి అత్త -గోవు లాంటి కోడలు ' మూడు వందల  ఎపిసోడ్లు  ముగించికొని  ఇంకా  సాగుతూనే  ఉంది జీళ్ళ  పాకంలా . 

యస్సు  మౌన  వ్రతం  నిరాటంకంగా  సాగుతోంది .

రమేష్ , శ్రీలక్ష్మి  హిందీ - తెలుగు  డైలాగులు మాట్లాడుకుంటున్నారు  . 

వయసు  మీద పడటంతో  ఈ  మధ్యన  రామం గారి  ఆరోగ్యం  బావుంటం  లేదు . రామం , రాధమ్మ  ఎల్లప్పుడూ  ఆరోగ్యంగా , ఆనందంగా  ఉండాలని  ఆ  కోదండ రాములవారినీ  సీతమ్మ తల్లినీ  ప్రార్ధిస్తూ ....... 

సుందరో   సుందరో  రామః  సుందరే  సుందరీ  కధాః 

 సుందరే  సుందరీ  సీతా  సుందరే  సుందరం వనమ్  

సుందరే  సుందరం కావ్యం సుందరే సుందరం:  కపి :

సుందరే సుందరం మంత్రం సుందరం కిం  న సుందరమ్ 

... 

శుభం . 

ఆనందో బ్రహ్మః  

_____________________________________________________

situation comedy సృష్టించడంలో P.G Wodehouse సిద్ధహస్తులు . వారి  జాడలో  ఈ ప్రయత్నం . 
______________________________________________________