మా తుఝె సలాం . 

నాన్న కాలం చేసిన తర్వాత అమ్మ చాలా సార్లు తీవ్ర అనారోగ్యానికి గురి అయింది. చివరకు అది పక్షవాతానికి దారి తీసి  కుడి వైపు అవయవాలు చచ్చుబడిపోవడంతో ఆమె జీవితం మంచానికే పరిమితం అయిపోయింది . ఎన్నో హాస్పిటల్స్ తిరిగా . చాలా ఎక్స్పర్ట్ డాక్టర్లకి చూపించాను . చివరకి ఫిజియో థెరపీ ద్వారా కొద్దిగా అవయవాలు స్వాధీనం లోకి వచ్చాయి . ఈ స్థితికి రావటానికి చాలా కాలమే పట్టింది.

హాస్పిటల్స్  చుట్టూ తిరగడంతో విసుగు చెందిన అమ్మ ఒకసారి నాతొ..
"చెట్టుకి మగ్గిన పండు ఎప్పుడైనా రాలి పోతుంది . ఎందుకురా!నా ఆరోగ్యం గురించి  అంతగా ఆందోళన . వైద్యానికి లక్షలు ఖర్చు పెట్టి నా ప్రాణం నిలబెట్టాలన్న తాపత్రయంతో నీ ఆరోగ్యం పాడు చేసుకుంటున్నావ్. "అంది.
"తప్పదు కదా అమ్మా !"అన్నా .  కాలం గడిచి  పోతోంది .

ప్రతిరోజులానే ఆ రోజూ తెల్లవారింది . బయటకి వెళ్ళే పని ఉండడంతో అమ్మకి మందులు వేశి వెళ్ళాను . ఇంటికి తిరిగి వచ్చేసరికి బాగా ఆలస్యం అయింది . దుస్తులు మార్చుకొని అమ్మకి భోజనం పెట్టటానికి ఉపక్రమించాను .
మజ్జిగ కలిపిన ఓట్స్ జావ ఓ రెండు పండ్ల ముక్కలు.  అదీ భోజనం.  అంతకన్నా ఇంకేమి ఇమిడేది కాదు .
అమ్మ గది లోకి ప్లేట్ తీసుకొని వెళ్లి "బాగా ఆలశ్యం అయిపోయింది . పని త్వరగా తెమల్లేదు . దా ! అన్నం పెడతాను. "అన్నా . నిర్లిప్తంగా చూసింది నా అలికిడికి . ఒక చేయి వీపు క్రింద వేశి రెండవ చేయితో కాళ్ళు క్రిందకు ఆనేలా కూర్చోపెట్టి ఎప్రాన్ తొడిగి జావ గిన్నె అందించాను . రెండు గుటకలు తాగి ఆ తరువాత భళ్ళున ఉమ్మేసింది . "ఏంటమ్మా ఇది"అని నేల, బట్టలూ శుబ్రం చేసి "అలా చేయకమ్మా. ప్రతిపూటా శుభ్రము చేయడం శ్రమగా ఉంది . "  అన్నాను . "అలాగే"అన్నట్లు కళ్ళతో చెప్పింది  . జావ అందిస్తే మళ్లీ అదే తంతు . ఇలా నాలుగుసార్లు జరిగన తరువాత నా ఓపిక నశించింది . "ఇక నా వల్ల  కాదమ్మా!" అని పడుకోపెట్టాను విసురుగా .
వేటగాని  బాణం  తగిలిన లేడిలా చూసింది అమ్మ నా విసురుబాటు చర్యకు . ఆ చూపు  చిత్తడి నేలలో గునపంలా దిగబడింది నా గుండెల్లో . తట్టుకోలేకపోయాను . నా గది లోకి వెళ్లిపోయాను నిశ్శబ్ధం గా .
మనసు రోదిస్తోంది . నా రోదన బహిర్గతం కాకుండా ఉండటానికి కట్టుకున్న పంచె నోట్లో కుక్కుకున్నా. కానీ ఆ ప్రయత్నం ఫలించలేదు. వెక్కెళ్ళ రూపంలో బయటికి రానే  వచ్చేసింది.   ఇది  గమనించిన సీత నా దగ్గరగా వచ్చి "బాధపడకండి. సహనం కోల్పోవడం అందరికీ సహజమే. "అంది నా వీపు నిమురుతూ .  ఈ స్వాంతన  మాటలు కొంత ఉపశమనం కలిగించాయి .

గళాసు పాలు తాగించి మాత్ర వేద్దామని అమ్మ దగ్గరికి వెళ్ళాను . నిద్దర పట్టక శూన్యం లోకి చూస్తూ ఉంది అమ్మ . "ఇందాక ఎమీ  తినలేదు . కాసిన్ని పాలు తాగు అమ్మా . "అని లేపి కూర్చో పెట్టపోయా . కరెంటు షాకు తగిలినట్లు ఫీల్ అయ్యాను .
వెన్నుపూస క్రింద భాగాన రక్తం . పరిశీలనగా చూస్తే లోతుగా  రూపాయి కాసంత బెడ్ సోర్ . బెడ్ సోర్ మొదలైతే రోగి పరిస్థితి ఏమిటో నాకు బాగానే తెలుసు . వెంటనే ఆ ప్రదేశం బెటాడయిన్ తో క్లీన్ చేసి సాఫ్రోమైసిన్ ఆయింట్మెంట్
రాసి డ్రెస్సింగ్  చేసాను . అమ్మ మొహం లో కాస్త రిలీఫ్ . పాలు త్రాగించి మాత్ర వేశాను .
అమ్మ భుజాల చుట్టూ  చేయి  వేశి "నొప్పి అనిపించిందా! ఇందాక విసురుగా పడుకోపెట్టినప్పుడు . "అని అడిగా . అప్పుడు జరిగిన  అనుభవం జీవితంలో ఎన్నటికీ  మరచిపోలేనిది .

"నా కడుపున పడి నెలలు నిండిన తర్వాత బయట ప్రపంచం వెలుగులు చూడాలని నీ చిన్ని పాదాలతో తన్నినప్పుడు  పడ్డ  నొప్పుల ముందు ఇది ఏమి నొప్పిరా నాన్నా  . "అన్నట్లు  చూసింది నన్ను . అలా చూశి నా మొహం అంతా  తన బలహీనమైన చేతులతో ఆప్యాయంగా తడిమింది . ఆ  స్పర్శ నా దేహం మీద  ఎప్పటికీ చెరగని పచ్చబొట్టులా ముద్రపడి అనిర్వచనీయమైన  అనుభూతి లా మిగిలిపోయింది .

"ఆత్మావై  పుత్ర  నామాసి " అని ఋషి  వాక్యం .
తథాత్ ...
తల్లితండ్రుల  ఆత్మ  స్వరూపమే  పుత్రుని  రూపం  అని  శాస్త్రం  చెబుతోంది .

*************