Javvai Musings (1)

Javvai Musings.
మనం మనం బరంపురం.
Series ( 1 )

          

బాబులు అన్న అనారోగ్యంతో బాధపడుతున్నాడని తెలిసి మార్చి నెల చివరి వారంలో బరంపురం వెళ్ళాను.

నా బాల్యం అంతా బరంపురం పట్టణంలో మాతామహుల వద్ద గడిచింది. 1947లో ఏడేళ్ల వయసులో బరంపురంలో అడుగుపెట్టిన నేను 1958 వ సంవత్సరం లో ఇంజనీరింగ్ చదువు కోసం బరంపురం పట్టణానికి వీడ్కోలు చెప్పడం జరిగింది. ఆ తర్వాత బరంపురం నేను వెళ్లడం చాలా అరుదు.  

చాలా ఏళ్ల  విరామం  తర్వాత  బరంపురం స్టేషన్లో  అడుగుపెట్టి  బయటకు రాగానే నా కళ్ళు  నాకు బాగా పరిచయమైన పరిసరాలను కలయ చూశాయి . వ్యక్తీకరించలేని   నిరుత్సాహం కలిగింది . పట్టణం  గుర్తుపట్టలేనంతగా మారిపోయింది. విస్తరణ, ఆధునీకరణ , సుందరీకరణ  పేరున నగరం చవకబారు అలంకరణ  చేసుకున్నట్లు అనిపించింది . రణగొణ ధ్వనులు , ఎందుకో తెలియని కోలాహలం , ఉరుకులూ పరుగులూ . మునుపటి ప్రశాంతత  మచ్చుకైనా  కనిపించలేదు. 


బరంపురం లో అప్పట్లో మా తాత సత్యంగారు , కుటుంబంతో సహా , పోతాప్రగడ ( ఎర్రబాబు) గారి ఇంట్లో నెలకి ఒక రూపాయి అద్దె చెల్లిస్తూ  నివసిస్తూ ఉండేవారు. ( ఈ అద్దె విషయం నాకు ఈ మధ్యన నా చిన్ననాటి స్నేహితురాలు ఎర్రబాబు గారి అమ్మాయి జానకీ శాస్త్రి చెబితే తెలిసింది).మా తాత సత్యం గారి కుటుంబం పెద్ద కుటుంబమే .ఆరుగురు  కూతుర్లూ, మావయ్య, మనవలూ, మనవరాళ్ళూ, వంటావిడ , ఆవిడ కుమారుడు వెంకట్రావు , మా తాతగారి బంధువులూ , తాత బాబాయి , ఆయన భార్య , నౌకర్లూ, చాకర్లూ అంతా కలిస వెరసి పాతిక మంది జనం. మేము నివసించిన ఎర్రబాబు గారి ఇల్లు చాలా విశాలమైనది. ముందు ఖాళీ స్థలం , వరండా, హాలు, దానికి ఆనుకొని గది, హాలు దాటగానే వసారా , అక్కడనుంచి కిందకి దిగటానికి మెట్లు.ఈ వసారా  నుండి మేడ మీదకు చెక్క మెట్లు. మేడ మీద మూడు విశాలమైన గదులు, గదుల చుట్టూ బాల్కనీ. క్రిందన వసారా  దిగగానే పెద్ద అంగణం( open court yard). అది దాటగానే వరండా , ఆ వెనకన భోజనశాల, వంటిల్లు, పురుళ్ల గది, ఆ వెనకాల స్నానాల గదులు , ఇంకా వెనకాల బోలెడంత పెరడు. 

ఈ ఇంట్లో 1940 లో పురుళ్ల గదిలో నేను జన్మించాను.

 మా నాన్న ఇంటి అల్లుడిగా ఇక్కడ ఇంటర్మీడియట్ చదువుకున్నాడు. ఆ తర్వాత నేను ,రాజప్ప మా అమ్మా నాన్నలతో కలిసి తుని తాలూకా తూర్పుగోదావరి జిల్లాలోని మా స్వగ్రామం వంటిమామిడి అగ్రహారం వెళ్లిపోయాం. కానీ మరి కొద్ది సంవత్సరాలకే  తాత సత్యంగారి వద్దకు వచ్చేసాం. చదువుల నిమిత్తం.

అప్పుడే మన దేశానికి బ్రిటిష్ వారి సంకెళ్ళు వీడి స్వాతంత్రం వచ్చింది. ఇంట్లో ముందు భాగాన ఉన్న ఖాళీ స్థలంలో కుటుంబ సభ్యులు అందరం కలిసి మొదటి స్వాతంత్ర దినోత్సవం అట్టహాసంగా జరుపుకొని జాతీయ పతాకం ఎగరవేసాం. 1948 జనవరి ముప్పై తారీఖున జాతి పిత మహాత్మాగాంధీ గారి హత్య వార్త మొత్తం దేశాన్నే దుఃఖంలో ముంచేసింది. సాయింత్రం  వచ్చి మావయ్య  ఈ  వార్త  తాత  సత్యంగారికి చెప్పాడు . ఆయన మొదట నమ్మలేదు . 

 ఆరోజుల్లో బాబులు అన్న రాష్ట్రీయ స్వయం సేవక్ సంఘ్  వలంటీర్. రోజూ ఉదయాన్నే ఆర్.యెస్.యెస్. డ్రెస్సు వేసుకొని ,చేతిలో లాఠీ తో సమావేశాలకు వెళ్ళేవాడు. గాంధీ గారి హత్య వార్త వెలువడగానే తాత సత్యంగారు ఆ డ్రెస్సులు, కర్రలు , లాఠీలు పెరట్లో కిరోసిన్ పోసి అగ్గిపుల్లతో అంటించేశారు.

ఈ ఇంటిలో నా బాల్యం బాబులు అన్న , తంబి, నాని, మోహన్ , పాపక్క, రాజప్ప, గున్ను, చిన సూర్యం ,పార్వతి పిన్ని, సీత పిన్ని, జానకి దొడ్డమ్మ, అక్కయ్య దొడ్డమ్మ, మావయ్య , ఇంటికి తరచూ వచ్చే పోయే బంధువుల సాంగత్యం తో మధురంగా గడిచింది.ఎర్రబాబు గారి ఇంటిలో ఉన్నప్పుడే నేను స్కూల్లో చేరా. ఆ ఇంట్లోనే ఆడుకున్నా. బాబులు అన్న పెరట్లో మా అందరిచేత కోతి -  కొమ్మచ్చి ఆడించేవాడు. ముందర ఉన్న స్థలంలో మేము బంతాట , దొంగ-పోలీసు, కళ్ళగంతలు. చాకలి రేవు  ఆటలు   పొరుగున ఉన్న ఎర్రబాబు గారి పిల్లలు జానీ , దేవికుమార్, సుందర్ తో కలసి ఆడుకొనేవాళ్ళం . పెద్దలు వారిస్తున్నా మా అల్లరికి అడ్డూ అదుపూ ఉండేదికాదు.  ఆటలు ముగియగానే అంగణంలో ఉన్న కుళాయి క్రింద స్నానం చేసి , ఆడవాళ్లు ఎవరైనా చూస్తారేమోనని తువ్వాలు మొలకు చుట్టుకొని పారిపోయేవాళ్ళం.రాత్రి భోజనం తర్వాత మా అమ్మమ్మ వెచ్చని వడిలో దూరి నిద్ర పోయేవాడిని . అందరిలోకీ అర్భకుడుని కావటం వల్ల అమ్మమ్మకి నా మీద చాలా ప్రేమ.

ఇదే ఇంటిలో మా తాత సత్యంగారు పక్షవాతం జబ్బుకి గురి అయ్యారు. ఈ ఇంట్లోనే మెడిసిన్ చదువుతున్న పార్వతి పిన్ని నిర్దాక్షిణ్యంగా మమ్మల్ని అందర్నీ వదిలి పై లోకాలకు వెళ్లిపోయింది.

ఎర్రబాబు గారి ఇంటిలో ఉన్నప్పుడే  సీత పిన్ని పెళ్లిచూపులు లాంఛనంగా జరిగాయి. లాంఛనం అని ఎందుకు అంటున్నానంటే అంతకు ముందే మావయ్య పెద్దవాళ్లకు తెలియకుండా రామశాస్త్రి , సీత  పెళ్లిచూపులు కొమ్మాపల్లి టూరింగ్ టాకీస్ లో జరిపించేశాడు లోపాయకారీగా. ఈ లాంఛనం పెళ్లిచూపుల సందర్భంలో రామశాస్త్రి గారు సైగల్ పాటలు అత్యద్భుతంగా అచ్చు సైగల్ లా పాడతారని మా బాల గ్యాంగ్ కి తెలిసింది. ఓ పాట పాడమని కోరాం . కాదనలేక “ సోజా రాజకుమారీ “ పాట పాడారు రామశాస్త్రి. గానం అద్భుతం .ఇంకో అద్భుతం జరిగింది అప్పుడు. ఈ “ సోజా “ అన్నది తనని ఉద్దేశించి ఏమో అని  అనుకొని  గాఢంగా నిద్రపోయింది పెళ్లికూతురు సీత. పెళ్లి ఘనంగా జరిగింది అదే ఇంటిలో . 

తాత బాబాయి కి అన్నగారంటే భయం. ప్రతీదీ వదినగారైన మా అమ్మమ్మ తో చెప్పి అన్నగారికి ఆవిడ ద్వారా చేరవేసేవాడు. నిత్యం జలుబు , రొంప ఆయనకి. ఆ కారణం వల్ల వారానికి ఒకసారి మాత్రమే స్నానం చేసేవాడు. ఇది తాతగారికి నచ్చేది కాదు. ఇంట్లో అందరూ ఒకే సమయంలో పంక్తి భోజనం చేయాలన్నది మా తాత సత్యం గారి రూలు. తాత బాబాయి కూడా ఈ రూలు కి మినహాయింపు కాదు . భోజనానికి కూర్చున్నప్పుడు తాత బాబాయి పీట తిరగవేసి చూసుకొనేవాడు. ఆ పీట కింద వైపు వడియాలు వేసి ఎండబెట్టిన ఆనవాళ్లు ఉంటే పీట మార్చమనేవాడు. పిల్లలం  కావాలనే తాత బాబాయి కి వడియాల పీట రోజూ రెండు పూటలా వేసేవాళ్ళం. అదో అల్లరి సరదా.

నా బాల్యం లోని మధుర జ్ఞాపకాలకు కారణమైన మేము నివసించిన ఎర్రబాబుగారి ఇల్లు ఎలా ఉందో అని చూడటానికి  వెళ్ళాను ప్రసాద్ తో కలిసి.

నా గుండె జారిపోయింది.నిర్ఘాంతపోవడం నా వంతు అయింది. అక్కడ నే నెరిగిన ఎర్రబాబు గారి ఇల్లు లేదు. దాని స్థానే ఒక పెద్ద వ్యాపార మాల్ హుందాగా నిలబడివుంది. ఈ క్రింద ఫొటోలో ఉన్నదేి ఆ మాల్.

మేము నివసించిన ఎర్రబాబు గారి ఇల్లు ఈ మాల్ పునాదులు క్రింద శిథిలమైంది అన్న నిజం అర్థం చేసుకోవదానికి కొంత సమయం పట్టింది. అప్పుడు నాకు జ్ఞానోదయం కలిగింది.

సృష్టిలో  సృష్హించబడినది ఏదీ శాశ్వతం కాదు.  మనిషి , ప్రతి జీవి, వస్తువు ఏదీ కూడా ఈ ప్రకృతి ధర్మానికి మినహాయింపు కాదు. మట్టిలో కలిసిపోవలసిందే  ఎప్పుడూ అన్నది  కాలం నిర్ణయిస్తుంది. కాలాన్ని భగవంతుడు నిర్ణయిస్తాదు.

జ్ఞాపకాలు  మాత్రం  జీవితాంతం వరకూ వెంటాడుతూనే ఉంటాయి.

.   👱👸👦👤🙇🙈🙉