కాలం మింగేసిన బాల్యం . 

                   (07)

RELIVING CHILDHOOD.

(Exceptional Memories)

   వెన్నెల్లో హాయ్ ..హాయ్

***

                          

మా  ఊర్లో మా ఇంటి వీధి వసారా నుండి  సింహద్వారం దాటి    లోపలి వసారా

దిగగానే పెద్ద అంగణం .

ఆకాశమే పై కప్పు(Open Yard) .

వేసవిలో  పగటి వేళ  సూర్యుడి తాపానికి బాగా కాలి సాయంత్రం వేళ  సముద్రపు గాలికి చల్లబడిపోయేది .వర్షాకాలం మినహా   రాత్రి వేళ మా  పడకలు ఈ అంగణంలోనే .

పశువులు కాసే కుర్రాడు గోధూళి వేళ వాటిని పొలం నుంచి తోలుకువచ్చి పెరడులో  దాణా పెట్టి రెండు గడ్డి పరకలు    పడవేసిన తర్వాత కుర్రాడిచే అంగణం  శుభ్రం  గా నూతి  నీళ్లతో కడిగించి మా అందరి మంచాలు వేయించేది మా అమ్మ . వెన్నెల  రాత్రుల్లో  మంచం మీద నడుం వాల్చి పైకి చూస్తే ఆకాశం మనోహరంగా కనిపించేది . నక్షత్రాల దుప్పటి పరచుకున్న ఆకాశం .చల్లటి వెన్నెల కురిపిస్తున్న చందమామ . పిండి ఆరబోసినట్లు అంగణం నిండా పరచుకొన్న వెన్నెల .

అసలు అనుభూతి  అప్పుడు మొదలవుతుంది . అంగణం తర్వాత  లోపల వసారా లో బొగ్గుల కుంపటి రాజేసి మమ్మల్ని " రండర్రా ! నాలుగు మెతుకులు తినేసి పడుకుందురు గాని " అని వెన్నెల ఆస్వాదిస్తున్న మమ్మల్ని పిలిచేది . అదే సమయంలో  రేడియోలో విజయవాడ,  విశాఖపట్నం ఆకాశవాణి కేంద్రాల నుండి ఒక అరగంట సేపు చలన చిత్ర పాటలు ప్రసారమయ్యేవి .సినిమా పాటలంటే మా నాన్నకి ఎంతో ఇష్టం .తన స్నేహితులు ఐన ఆరుద్ర మెదలగువారి గీతాలు తన గదిలో చీకటిలో కుర్చీలో  కూర్చొని  వింటూ  ఆ సాహిత్యానికి  ఆలోక్యమైన ఆనందాన్ని అనుభవించేవాడు ."పాటలు  అయిపోయాక  వస్తాను యశోదా ! " అనేవాడు మా అమ్మ ఒకటికి రెండు సార్లు పిలిస్తే .
మా  భోజనం వెన్నెల్లో ఆస్వాదించేవాళ్ళం   .కుంపటి మీద సన్నని సెగలో కాలిన పెనం మీద అప్పుడే రుబ్బి పచ్చిమిర్చి ,అల్లం,జీలకర్ర వేసిన నేతి పెసరట్టు. మల్లెపూల లాంటి అన్నం. నంజుకోవటానికి కొత్త ఆవకాయ .
పెసరట్టుముక్క  అన్నం ముద్దతో కలిపి నోట్లో పెట్టుకుంటే అమృతం. కంచంలో వారగా వేసిన  ఆవకాయ నంజుకొని  తింటే స్వర్గానికి ఓ మెట్టు దిగువ . పెసరట్టు తో అన్నం లాగించిన తర్వాత కొత్త ఆవకాయ  తో ఇంకొక కోర్సు భోజనం . ఆవకాయ అన్నంతో  కాసింత వెన్న  రుచికి పరాకాష్ట . భోజనం ముగింపు దాలి మీద కాచిన పాల తో  తోడు వేసిన అరంగుళం  మందం  మీగడ కట్టిన గడ్డ పెరుగు .
వెన్నెల్లో  ఇలా  భోజనం చేయటం  ఒక  అనిర్వచనీయమైన  అనుభవం  .
మా  ఆనందం  చూసి ఓర్వ లేక  కాబోలు  వెన్నెల కురిపించిన చందమామ  అప్పుడప్పుడు  మబ్బుల మాటున దాక్కొని  దోబూచులాడేవాడు .
జీవితం  కూడా అంతే .
వెన్నక్కి తిరిగి చూసుకుంటే   ఎక్కడ దాక్కుంది ఈ ఆనందం అనిపిస్తుంది ఈనాడు .
పట్నం లో  వెన్నెలే  కనపడటం లేదు . ఆనందం ఎక్కడ వెతుక్కోను .?

********

 తొలకరి తుళ్లింత .

***

                    

మొన్నటి వరకూ ప్రచండ ప్రతాపం చూపించిన భానుడు శాంతిం చాడు . రోళ్ళుబద్దలయ్యే  రోహిణీ  కార్తె ముగిసి మృగశిర  ప్రవేశించగానే ఒక్కసారిగా వాతావరణం చల్లబడి ఆహ్లాదంగా మారి పోయింది .తొలకరి వానలకి పుడమి తల్లి పులకరించించిపోయింది.  గ్రీష్మ తాపానికి వాడి వడలిన చెట్లు పచ్చదనం కప్పుకొంటున్నాయి .

పుష్పించే మొక్కలు నిండా  పుష్పాల తో మెరిసిపోతున్నాయి కొత్త పెళ్లికూతురు అందాలు  సంతరించుకొన్నట్లు  .

నేల తల్లి పచ్చ చీర వంటినిండా కప్పుకొని ముత్తైదువులా  ఉంది . ప్రకృతి  అందాలు విరబోస్తోంది .

వరుణుడు రోజంతా  తిష్ట  వేస్తే మాట పడవలిసి వస్తుందేమో అని ఇంటికి వచ్చిన అతిధి లా మొహమాటపడుతూ అడపా దడపా వచ్చి పలకరిస్తున్నాడు .ఆకాశం  మబ్బుల  శాలువా కప్పుకొని నీల వర్ణాన్ని దాచేసుకుంది .కళ్ళకి  కాటుక    పులుముకున్న  పడచు లా. రైతన్నల గుండెల్లో సముద్రమంత సంతోషం .బీటలు వారి, నెరలు  వేశిన భూమి దాహార్తి తీరి చిత్తడి గా మారిపోయింది .
ఎంత ఆశ్చర్యం  !

ఋతువుల మార్పు ఇంత శోభాయమానం తెస్తుందా అని నేను ఎప్పటికప్పుడు సంభ్రమ ఆశ్చర్యాలకి గురి కావటం తప్పటం లేదు .
బాల్యంలో వర్షాలు మొదలవగానే  సంతోషం తో వీధి  లోకి  పరుగులు తీసి పెద్దలు వారిస్తున్నా  " వానా ..వానా ...చల్లప్పా " అని వర్షం లో తడుస్తూ గంతులేయడం  నాకింకా గుర్తే . మా ఇంటి వీధి వసారా పెంకుల చూరులోంచి వర్షం నీరు ధారగా నేల మీద కాలువ లాగ ప్రవహించేది .అందులో కాగితం పడవలు తయారుచేసి వదిలితే నౌకలు లా  వడిగా  ప్రయాణం చేసి మునిగిపోయేవి .
రోహిణీ కార్తె ముగిసే సమయంలో  నుదిటిమీద చేతులు వేసుకొని  ఆకాశం కేసి చూసేవాడు మా నాన్న . తొలకరి వానల కోసం.  రాత్రి చంద్రుడి చుట్టూ కాంతి వలయం కనపడితే " చంద్రుడు  గుడి  కట్టేడర్రా ! త్వరలోనే  వానలు " అనేవాడు మాతో సంతోషంగా . తొలకరి వానలు కురవగానే  పాలేరుచేత  ఆకుమళ్లు దున్నించి సిద్ధం చేయించేవా డు . విత్తనాలు పోయించడానికి .పదును చూసి విత్తనాలు వేయడం .చిన్నప్పుడు మా చే నాగలి చాళ్ళలో నాలుగు గుప్పెళ్ళు విత్తనాలు వెదచల్లించేవాడు .మా చే చల్లిస్తే పంటలు బాగా పండుతాయని మా  నాన్న  సెంటిమెంట్. ఆ తర్వాత పాలేరు విత్తనాలు జల్లి దుక్కి దున్నేవాడు . ఓ రెండు వారాలకి  విత్తనాలు మొలకలెత్తేవి .అప్పుడు చూడాలి ఆ పచ్చదనం అందాలు .
వర్షా కాలంలో  మధ్యాన్నపు వేళ  ఏ  నవలో ,పుస్తకమో చదువుతూ  వేడి వేడి పకోడీలు , చిట్టి బూరెలు , చల్ల పుణుకులు ఆరగించడం  మరువలేని అనుభూతి..
ఈ కాలం పిల్లలు ఈ మజా ఎరగరు. పిజ్జాలు  ,బర్గర్ల రుచి తప్పించి .
పిల్లలూ ..మీ ఇంట్లో బామ్మ గాని , అమ్మమ్మ గాని ఉంటే ఇవి మరీ మరీ యాగీ చేశి  అడిగి చేయమనండి .
అప్పటివరకూ వాన చినుకుల్లో గంతులేయండి.
మ రే.

************************************